Op een zonnige zondag zitten we lekker een ontbijtje te eten met ons gezin. De achterdeur staat open zodat we extra kunnen genieten van het weer... Ineens zie ik in mijn ooghoek iets voorbij schieten...
Ik twijfelde nog even en dacht dat het te maken had met het 'vroege' tijdstip maar iemand anders van mijn gezin had ook wat gezien... en het verdween onderin de inloopkeukenkast... De maaltijd werd onderbroken voor het leeghalen van de kast nadat we eerst een grote plank voor de deuropening langs hadden gezet... En daar zat een veldmuisje...
De kinderen vonden het vooral erg schattig. Ik vind ze buiten altijd het schattigst, binnen is er niet zoveel aan naar mijn smaak!
Het was een hele toestand om een 'doorzichtige' emmer over die muis heen te zetten. Het beestje werd een beetje nerveus, piepte hard en sprong zelfs een paar keer tegen de voor de opening geplaatste plank op. Het mocht allemaal niet meer voor dit beestje baten, hij eindigde onder de emmer.
Na een trucje met een stuk karton onder de emmer en de emmer omdraaien zonder de muis te laten ontsnappen zat hij in de emmer... een opluchting voor mij, ik heb het niet zo op muizen in huis...
Grote bak er bovenop/in want toch een beetje bang dat de muis hoger zou kunnen springer dan verwacht. We begonnen met een lekkere wandeling in de omgeving om de muis, minimaal 1 kilometer ver omdat hij anders terug zou komen hadden we gelezen, weer los te laten...
En dan is uiteindelijk dit de plek waar 'ons muisje' een nieuw leven is begonnen... denken wij... binnen één seconde was de muis onvindbaar, waarschijnlijk omdat zijn kleur hetzelfde is als de kleur van de grond...
En zo begon de zondag met een sportieve wandeling met het gezin en na thuiskomst kreeg de keukenkast een grote poetsbeurt, was ook wel weer eens nodig, maar dat had ik ook best gedaan zonder dat muisje...