...oude en nieuwe kleden...

Wij hebben vanaf dat Joey een baby was een prachtig, dik en zacht gehaakt kleed in huis voor de kinderen. Het kleed doet al jaren dienst voor verschillende doeleinden...



Soms gebruiken we het kleed op de (houten) vloer zodat de kinderen er lekker op kunnen spelen. Soms als sprei, wanneer iemand even op de bank ligt. Het kleed gaat mee met alle vakanties, dan gebruiken we het tijdens picknicken, tentje bouwen, enz.

In al die jaren is dat kleed herhaaldelijk gewassen en gedroogd. Het is gehaakt in stokjes en is gemaakt van restjes wol. Een kleed naar mijn hart... zeg maar...

Deze herfst, sinds het wat koeler is, hebben de kinderen het kleed weer naar beneden gehaald en de meeste tijd ligt het op de 'love seat'. Veelal met meer dan één persoon onder het kleed. Soms twee kinderen maar soms ook een ouder met een kind. Wanneer er weer sneeuw komt komende winter of het begint te vriezen dan gaan we ook de houtkachel weer gebruiken. En wanneer het laat begint te worden 's avonds dan is het ook heerlijk er lekker te zitten haken - met je benen onder het kleed - werkend aan een nieuw kleed!!!

Niet dat het 'oude' kleed geen dienst meer doet... dat is allemaal prima!!! Ik ben via een blog van iemand een 'soort van verliefd' geworden op een hexagon. Wil daar graag een sprei van maken. Nu ik de 50 hexagonnetjes ben gepasseerd wil ik laten zien hoe goed het gaat met haken. Ik vind het een bijzonder leuk kleed en in heeeeeele drukke periodes verplicht ik mezelf in ieder geval één hexagonnetje te doen per dag. Dan blijft de vaart er lekker in en ik denk dat ik met ongeveer 150-200 hexagonnetjes klaar ben. Dat is dus nog maar een maand of vijf ... hahaha...

1 keer per week, meestal op zondagavond, werk ik alles weer af, want als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel achteraf van een groot werkstuk het hele zaakje nog af moeten werken!!!

Ik ben trots op mezelf!!!

Ik heb besloten het nieuwe kleed voorlopig alleen als sprei te gebruiken - het is kwetsbaarder dan het 'oude' kleed, van (dunnere) katoen en er zitten aanzienlijk meer werkuren in. Nu eerst maar eens zien dat het af komt.

Ik schat in dat het op bed ligt in april 2010!!! Nog ongeveer 150 hexagonnetjes te gaan dus...

Nostalgie ten top...

Toen ik vanmiddag op mijn gemak de overdreven grote stapel folders doorkeek kwam ik ministeck tegen. Dat roept een goed gevoel bij me op. Toen ik de ministeck leeftijd had (en dat is ondertusen al meer dan 30 jaar geleden) was ik een 'echte' fan van ministeck!!! Ik dacht dat in de schuur daar nog een aantal dingen van te vinden zouden kunnen zijn.
Nadat ik een aantal spinnen en ander ongedierte had getrotseerd vond ik daar de sigarendoosjes van opa met ministeck.



Wat een nostalgisch gevoel kreeg ik daarbij. Hoe ik van mijn opa sigarendoosjes kreeg om daar de verschillende kleuren in te sorteren en te bewaren. Er was nog één werkje bij van een meisje bij een appelboom; Net zoals bij mijn opa en oma vroeger in de tuin. (Ik kwam er niet zo heel vaak - opa en oma woonden in Groningen en ik heb eerst een aantal jaren met mijn ouders meegevaren voordat wij ons vestigden in de Randstad.)



Gelukkig vinden lente en Roos het ook bijzonder leuk, kan ik met een goed excuus ook weer eens mijn hart ophalen. Onder het mom dat de meisjes geholpen moeten worden kan ik lekker ongeremd mijn gang gaan...
Lente heeft als eerste project deze eendjes samen met mij gemaakt.



Later ben ik begonnen de erg vergane sigarendoosjes weg te doen en de kleurtjes in een hobbydoos te doen. Natuurlijk gaan niet al die sigarendoosjes weg, dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen.
Er komen geen nieuwe sigarendoosjes meer bij. Opa leeft al jaren niet meer en tegenwoordig is roken 'not done', wat ik overigens een prima zaak vind. (Hoewel er een bepaalde geur rondom die sigarendoosjes hangt wat me in het geheel niet stoort, roept alleen meer nostalgische gevoelens op... Vanavond maar eens met mijn moeder (van 85) bellen - fijn over de 'goede oude tijd' kletsen.)
Het meisje bij de appelboom haal ik uit, kunnen de kinderen er weer wat anders van maken/mee doen.



Deze sleutel is het eerste project wat Lente helemaal alleen heeft gemaakt. Ik denk dat ik wel weet wat er op Lente haar sinterklaasbriefje komt te staan...

...he made my day...

In de herfstvakantie had ik met m'n vriendin afgesproken om een dagje met de kinderen wat te gaan ondernemen. We hebben allebei kinderen in dezelfde leeftijd en gaan regelmatig in de vakanties wat doen met elkaar.
We zouden bij IKEA gaan ontbijten, winkelen en lunchen en daarna nog met elkaar gaan bowlen...



Deze foto is genomen toen wij al een keer in de file hadden gestaan ten gevolge van een ongeluk. Daarom in plaats van via de A16 via de A15 waren gereden en nu vlak voor het parkeerterrein van IKEA zijn. Natuurlijk moet de natuur zijn gang hebben en zijn wij best welwillend even te wachtten wanneer de familie zwaan besluit op deze plaats op deze tijd de weg over te steken omdat aan de andere kant het gras groener is... Mij is opgevallen dat zwanen een beetje onzekere beesten zijn. Wanneer de eerste zwaan bij de wegophoging komt gaat hij snel zitten... ook zwaan twee en zwaan drie doen dat dan... Waarschijnlijk even aan het overdenken hoe ze het probleem van die verhoging op de weg zullen oplossen... De dapperste van het stel gaat na een lange overdenking weer staan en gaat nog een poging doen... het lukt uiteindelijk... (Wij hadden verder geen haast ofzo, waren toch al laat, die twintig minuten van de zwanen maakt dan ook niet meer uit...) Dan zie je dat zwanen veel van schapen weg hebben want als er één over de wegophoging is volgen er meer... hahahaha!
Jammer dat wij pas aan ons fototoestel dachten toen de laatste al bijna bij de wegophoging was...



Zo dicht stonden we dus bij IKEA...
Uiteindelijk waren we helemaal niet laat want we waren nog eerder dan mijn vriendin met haar kids... hahaha...



's Middags bij het bowlen wilden de jongens dat de meisjes op één baan gingen zodat zij ook op één baan konden, zoals je kan zien aan de scorelijst...
Bij mij viel pas later het kwartje, de jongens wilden dat natuurlijk zodat ze lekker veel aan de beurt kwamen - met z'n tweeën op één baan...



De kinderen willen allemaal met dezelfde bal... dat is dus wachten geblazen. Voor ons niet zo'n probleem, als de kinderen maar zoet zijn...



Lente rust tussen haar beurten door uit op de grond, wil niet op een stoel zitten want op de grond kan ze alles beter in de gaten houden. (Ze draagt hier trouwens haar favoriete rokje van vorig jaar. Een door mijzelf gemaakte ballonrok naar een patroon uit een Knippie. Zodra dat rokje uit de was is wil ze hem weer aan... dat ervaar ik dan als een compliment van haar aan mijn adres...)

Wanneer Lente aan de beurt is moet je vooral goed opletten om precies te kunnen volgen hoe ze het doet... Ze draagt de bal met twee handen, loopt richting de baan, zwaait op de één of andere manier met één been, staat dan onstabiel op het andere been en doet dan ook nog iets met haar armen, maar hoe en wat precies heb ik niet kunnen ontdekken. Een foto daarvan ziet er dus zo uit... erg grappig om te zien...

...en uiteindelijk komt de bal altijd op de baan terecht en rolt met een heeeeeel langzaam vaartje naar de kegels... maar zoals al eerder genoemd... haast hebben wij niet...

Bij deze foto is geen onderschrift nodig...

Dit moment was voor mij het hoogtepunt van de dag. Ik heb tranen met tuiten gelachen... Joey wilde een foto van ons allemaal maken ter afsluiting van de dag. Uiteraard gingen wij met elkaar netjes geposeerd staan om een zo'n goed mogelijk resultaat te behalen... Komt er een man aan lopen die er bij gaat staan en zegt dat het onze wensdroom is om eindelijk eens met elkaar met zo'n prachtige vent op de foto te gaan...

Het was een waanzinnig moment... iedereen had erbij moeten zijn...

Het gaat natuurlijk over het geheel, iedereen een beetje uitgelaten, een beetje lacherig, dan is er een onbekende die iets zegt met een bepaalde gezichtsuitdrukking, op een bepaalde toon met een bepaalde houding...

Nou,.. HE MADE MY DAY!!!

(Toen ik het later aan een ander vertelde vond diegene er niets aan - wat het nog grappiger maakte allemaal...hahahahaha)

enne,... over creatieve dingetjes gaan we het wel weer een andere keer hebben...

En de winnaar is ROOS....

De afgelopen twee weken is het kinderboekenweek geweest...
Ik en mijn kinderen zijn 'echte' boekenwormen. Vooral in een periode dat er veel aandacht voor is, ook op school, is het nog leuker om te lezen of om te worden voorgelezen.
Uiteraard was ook dit jaar weer een wedstrijd op school om een verhaal te schrijven passend bij het thema van dit jaar en dat in te leveren. De uitslag van deze wedstrijd vertellen ze dan tijdens het podium. Op de laatste dag van de kinderboekenweek waar ook de ouders bij zijn. Iedere groep doet 'iets' op het podium...



Hier is Lente op het podium, zij staat op de achterste rij met beide armen voor haar 'geheime' foto langs...



Joey zit in groep 7 en is de grootste uit de klas. Hij steekt met 'kop en schouders' boven alle andere klasgenoten uit.



Hier is Joey in aktie tijdens de opvoering van hun 'dingetje'...




Uiteindelijk gaan ze de prijs bekend maken - wie heeft het beste verhaal geschreven dit jaar???
Tot mijn verbazing komt Roos naar voren - op het podium bij de directeur (jammer dat het zo druk was en ik niet aan de andere kant kon komen om een foto te maken van haar voorkant...)




Toch nog een foto van de voorkant kunnen maken, maar aan het eind van haar optreden.




Hier staat Roos aan het einde van alle voorstellingen met haar prijs omhoog, trots te zijn, op haar gemak te poseren voor alle fotografen.
Ik had er geen idee van dat het door haar zelf gemaakte boekje zo in de prijzen zou vallen... direct na thuis komst heeft Roos haar vader gebeld om het verhaal te vertellen - iedereen die het horen wilde kreeg het te horen.
En toen zij klaar was met bellen en vertellen heb ik mijn eigen belrondje nog gedaan... hahaha...

Het begin van het herfstklaar maken van de tuin...

Afgelopen week heb ik Joey gevraagd om ons 'uit de kluiten gewassen' boompje te snoeien, als begin van het herfstklaar maken van de tuin.



Joey wil altijd graag helpen met zulk soort klusjes, Roos was naar een feestje dus Joey heeft geknipt en Lente deed het in de groene bak...

Uiteindelijk is dit het resultaat geworden, bijna zoals ik het zelf ook zou hebben gedaan. Nu nog 'even' het onkruid uit dit stukje tuin verwijderen en de buxusbollen snoeien. Dat klusje doe ik altijd zelf, wanneer het niet zou lukken heb ik het zelf verpest... (ipv één van de kinderen...) Hahaha...

Hexagonnetjes en een sjaal...

Op verschillende blogs ben ik een hexagon sprei tegen gekomen. Erg leuk maar een heeeeeel grooooooot ding om te haken. Ik liep al een paar dagen te twijfelen en toen zag ik een verwijzing naar attic24. Daar zag ik van die prachtige dingen, ik bedacht me dat ik dat ook zou moeten kunnen... Of het uiteindelijk een sprei zou worden of misschien een kussensloop zodra ik de moed ben verloren durf ik nu nog niet te zeggen. Lente keek af en toe een beetje mee op de blogjes waar ik aan het 'surfen' was. Zij ziet zo'n fijn sprei ook wel zitten...



Eerst even door de voorraad die ik nog heb liggen met allerlei garens en uiteindelijk ook nog even een paar kleurtjes gekocht voor een fleurig geheel...



Daarna ben ik enthousiast begonnen met het haken. Omdat ik geen patroon heb en dat ook niet kon vinden op internet, heb ik een foto van een hexagon sprei vergroot en uitgeprint. Daarna heb ik zelf een patroon geschreven zoals ik dacht dat het zou moeten zijn. Na een proeflapje en een kleine aanpassing ging ik... op naar de eerste bloem...




Lente zat de hele tijd al tegen me aan op de bank en wilde ook mee helpen met haken, dat is dan een beetje een lastige... Uiteindelijk samen weer eens in de voorraad aan het neuzen en daar lag nog een lekkere dikke katoen. Teveel om weg te gooien en te weinig om er daadwerkelijk een kledingstuk van te maken. Het verhaal eindigde met dat Lente nu heeft geleerd te vingerhaken, wat ze dan ook echt de hele middag heeft zitten doen. De kleur spreekt haar niet zo aan, wit is te saai, zegt ze. Maar ik heb met haar afgesproken dat we het werkje kunnen verven in iedere gewenste kleur,... maar niet eerder dan dat we van de dikke strengen vingerhaakwerk een vlechtwerk hebben gemaakt wat voor een sjaal door zou kunnen gaan. Ondertussen schoot ik niet meer op met de hexagon...




Tegen de tijd dat Lente naar bed ging had ik eindelijk een bloem af..




De andere morgen was ik lekker opgeschoten met het haakwerk. De avonden dat ik thuis ben is het best lekker een handwerkje ter hand te nemen, zeker nu het weer vroeger donker is. Ik weet trouwens nog heel goed wat een vervelend karweitje het is om al die hexagonnetjes aan elkaar te haken, daarom is het ook extra lekker dat dat direct tijdens het haken aan elkaar komt. Nu een avondje afhechten voor de boeg want dat achter elkaar doen als het hele sprei af is zie ik niet zitten...
De sjaal en de hexagon krijgen nog een vervolg... (als het goed is...)

Hollands haakwerk!!!

Op een morgen bedacht ik me dat ik wel weer eens in die grote rieten mand kon rondneuzen, om te kijken of er nog een projectje inzat wat me aansprak om verder af te ronden.
Daar kwam ik in een tasje 'Hollands haakwerk' tegen.
Jaren geleden (maar dan ook écht jaren geleden...) heb ik een tas gehaakt in rood-wit-blauw. Die tas is al jaren af maar om de één of andere duistere reden is die tas weer in een tasje terecht gekomen... Waarschijnlijk omdat ik een paar jaar na het haken van de tas heb bedacht dat ik ook eens leuk pannenlappen erbij zou haken. En daar ging het mis...



Het pannenlappen verhaal eindigde toen dus weer eens in een tasje - voor het gemak de tas er ook nog even bij gestopt waarschijnlijk. Afgelopen week heb ik de pannenlappen afgemaakt en ze zijn best leuk geworden. Toen ik ze wilde pakken om er een foto van te maken kon ik ze zelfs al niet meer vinden - had één van de kinderen ze al in de keukenla gestopt - klaar voor gebruik - hahaha...

De tas was een beetje muffig geworden maar na een lekkere wasbeurt is hij weer helemaal klaar voor gebruik!

Hier ligt de tas al weer in gebruik, met de gymspullen er nog in... Nu alleen nog even mijn best doen dat de meisjes niet steeds elkaar in de haren zitten wie de tas mee mag. Het zal wel overgaan zodra de 'nieuwigheid' eraf is... want nog zo'n tas haken zit er niet meer in!!! Hoewel?!?!?!?