vrijdag 12 maart 2010

Het touwtje is korter...

Ik zit nu al zo'n beetje een uur voor mijn pctje te dubben of ik dit wel of niet zal 'bloggen'.
Mijn gedachten gaan maar één kant op steeds - er is maar één onderwerp waarmee ik gisteren naar bed ging en vandaag weer opstond.

Zoals in alle kranten te lezen is en gisteren de hele avond na het nieuws te zien was als politiebericht, is er een meisje zoek. 'Millie' zat vorig jaar nog bij mijn kinderen op school. Zij woont hier een aantal straten vandaan. Ik ken het gezin, ook zelfs oma...

Natuurlijk hadden wij woensdagavond een SMS ontvangen van de politie. Wij wisten toen nog niet om wie het ging, alleen dat het bij ons in de buurt was. Donderdag bij het schoolplein ontdekte ik om wie het ging. 'Je hart breekt...' is het eerste wat bij me opkomt. Ik zou me geen raad weten wanneer één van mijn kinderen onvindbaar zou zijn. Gisteren waren mijn kinderen toevallig allemaal 'onder dak' na schooltijd. Maar vanmorgen maakten ze al plannen om vanmiddag lekker buiten in de omgeving te gaan spelen. Maar ik kan het niet - ik voel me onveilig in de buurt, angstig voor 'vreemden'.

Niet dat ik mijn kinderen iets wil aanpraten maar vanmiddag gaan we met het gezin wat leuks doen - dan heb ik ze in de gaten, zijn ze dicht bij me en kan ik ze zien. En wanneer ik alleen met ze thuis ben is de achterdeur op slot. Gisteren werden de boodschappen bezorgd en zei ik tegen de meisjes dat ze even tegen het raam moesten tikken wanneer de bel zou gaan en ik buiten stond om de was eraf te halen. Vooral niet open doen, ik zou dat wel doen.

Op school is iedereen er door gegrepen. De wildste verhalen doen de ronde en vanmorgen komt de recherche op school. Even praten met een aantal kinderen uit de buurt, van dezelfde omgeving, clubs, en ineens kent ons ons...

Ik weet dat het lijkt op hysterie - maar ik weet ook dat het al snel weer weg zal ebben. En nu voelt het op deze manier goed - het touwtje waarmee mijn kinderen nog aan mij vast zitten is gekrompen met een aantal decimeters en dat is voor nu even prima...

Ik bid voor een goede afloop en hoop dat ze vandaag gewoon weer thuis gaat komen, en dat de strekking te maken zal hebben met een puberding - en niet met de vermoedens die er nu zijn...

En dit keer knapte ik niet op van het 'van me af schrijven'...



10 opmerkingen:

  1. oh ik had dezelfde reactie en gevoelens toen hier een paar jaar geleden een meisje( echt heel klein4/5 jaar oud nog maar)hier in het dorp ehm werd aangerand/verkracht in een speeltuintje!!!! wat zo gezellig en spannend een beetje verscholen achter lage bosjes was...Durfde mijn dochter absoluut niet meer alleen buiten te laten... en nu ik er weer aan denk... overvalt de angst voor zulke vreselijke dingen mij weer....
    In zo'n geval kun je alleen maar keihard bidden.....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Natuurlijk is je reactie heel normaal. Hoe oud is dat meisje dan?
    Je kinderen loslaten is ook zo moeilijk. Overal zien wij gevaren. Engerds, auto's, ijzel, ...Als het nu even niet lukt is dat heel normaal. Het komt wel weer.

    Sterkte! En ik hoop dat ze heel snel gevonden wordt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik duim mee voor een goede afloop. En zo komt het allemaal wel heel dichtbij he. Kan me je angst goed voorstellen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @ plukdedagsandra - dat meisje is 12 jaar. Er is meer over te vinden op telegraaf.nl

    BeantwoordenVerwijderen
  5. wij wonen in Belgie HET land van die vreselijke griezels en mijn dochter van 12j ziet er ouder uit lief en onbezorgd grote blauwe ogen blonde haren en al die zieke mensen zucht jammer genoeg moet je aan zo'n jong kind al heel vroeg bepaalde dingen uitleggen en ze weet heel goed als er een auto stopt en die vraagt de weg zelfs al is er een vrouw bij of kind bij schud van neen met je hoofd en roep ik weet het niet en fiets zo vlug mogelijk naar huis ze heeft ook judo gedaan en weet precies waar ze moet stampen of in echte nood bijten tot ze bloed proeft(ik heb het zelf als 12j moeten doen in iemand zijn hals en ben zo weggeraakt!!) ja alleen jammer dat we zo'n dingen ook moeten leren aan onze kinderen voor zo'n mensen heb ik geen begrip!! er zijn dames genoeg die u kunnen helpen tegen betaling BLIJF VAN KINDEREN AF en de straffen zouden veel strenger moeten zijn voor die monsters uw kind is dood en zij blijven leven kijken tv eten etc lieve groet Jezebelle

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het is heel normaal, ik zou precies zo reageren en ik denk andere moeders ook. Dat is de ergste angst die je kan hebben, dat je kind kwijtraakt, of iets aangedaan wordt.
    Je hebt groot gelijk hoor !! Ze onopvallend mogelijk ze toch dichtbij houden voorlopig !!
    Heel veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dat is zo ongelofelijk eng, ik snap je angst. Wat er deze tijd allemaal wel niet gebeurt...het is niet normaal meer. En ik heb het ook gelezen over het meisje, wat vreselijk zeg..heb er geen woorden meer voor.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik kan het me helemaal voorstellen heel eng allemaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. In mijn ochtendkrant las ik deze ochtend dat ze gevonden is. Jammer genoeg was het gevaar heel dichtbij.
    De schok zal enorm zijn. Veel sterkte!
    Laten we aan het meisje denken en niet aan de "gek".

    BeantwoordenVerwijderen