woensdag 24 februari 2010

Stresskip...

De laatste paar dagen ervaar ik stress, ik ben onrustig en heb het gevoel dat ik veel te strak in mijn tijd zit. Toen ik gisteren met een vriendin zat te bellen vond ik het niet prettig omdat ik 'voor mijn gevoel' mijn tijd zat te 'verleuteren'.
Eerst ging het nog wel maar toen kwam gisteren mijn zus met een kast aan sjouwen. 'Deze is voor je verjaardag!!!!' Natuurlijk wist ik dat die kast naar mij toe zou komen, mijn zus krijgt een nieuwe en wilde de 'oude' aan mij doen - voor mijn verjaardag, zeg maar.
Eerst moest de 'oude' kast leeg en van z'n plek.
Heel m'n hut op z'n kop. Overal boerenbont, fotoboeken, spelletjes en dan nog de 100.000 andere rotzooitjes die je door de loop van de jaren in zo'n open boekenkast even weglegd.




En achter de kast was het natuurlijk een vieze spinnenrag bedoeling. Geen probleem,... een beetje handige huisvrouw heeft zoiets toch weer zo onder controle...



De spelletjes die uit de vorige kast kwamen had ik even tegen de muur opgestapeld, eerst stonden ze op verschillende plekken in de kast - maar vooral veel bovenop de kast, tot aan het plafond toe opgestapeld. Een vervelend gevoel bekroop me toen ik bedacht dat we op de nieuwe kast geen spelletjes meer zouden zetten. Waar laat ik dan toch al die spelletjes die nog te leuk zijn om weg te doen???
Daar begint een 'oud' probleem weer op te spelen. Ik kan zo slecht dingen wegdoen. Ik lijk sprekend op mijn vader die ook zijn hele leven zo'n soort 'malle pietje' is geweest. De schuur altijd zo vol - de fiets kon er haast niet meer bij.
In de slaapkamers is ook geen optie want die zijn allemaal te klein of te vol???? en een zolder hebben we niet...
In onze slaapkamer is ook totaal geen ruimte, die zit tot het randje aan toe vol. Ik denk dan steeds bij dingen die ik in mijn handen heb dat ik het niet meer ga gebruiken maar kan het dan toch slecht weg doen omdat het nog goed is. Om niet goed van te worden. Soms zet ik eens wat op marktplaats en heel af en toe ga ik een dagje op de rommelmarkt staan. Maar daar heb ik al in geen jaren zin meer in.
Dus nu moet ik van mezelf de boel aan kant maken en eens goed uitzoeken. Een soort 'uurtje per dag methode' ga ik invoeren. Iedere dag een serieus uur aan de gang, me niet laten afleiden door een goed boek of een gezellig telefoongesprek. Dan gewoon de tijd even stil zetten en na het 'geleuter' de tijd weer verder laten lopen. Niet bij het stapeltje foto's die stuk voor stuk gaan zitten bekijken of alle brieven die ik in mijn jonge jaren kreeg nog eens nalezen... zucht...


De kast in de huiskamer is weer op orde - op het stapeltje ernaast na, en het superhoge voorraadje spelletjes staat nog steeds tegen de muur opgestapeld.






Vanavond komt er iemand op ons verzoek om wat zaken te laten berekenen. Kunnen al onze aangevraagde offertes ook worden uitgevoerd??? Het huis is deels netjes en die man kan in een oogopslag zien dat het te vol is te klein is... Hij vindt het vast een fijn plan om er 'iets' op te bouwen??? En misschien is die man wel gecharmeerd van een gezellig potje 'boer zoekt vrouw, master mind of pinguin panic'???


woensdag 17 februari 2010

Voor het eerst in mijn leven...


Ik wilde eens iets nieuws klaar maken voor het eten... Ik vind het altijd een beetje moeilijk om een nieuw gerecht te bedenken. Ik kom namelijk zelden in een levensmiddelenwinkel, and that's the place to be, als je iets nieuws wilt gaan klaar maken. Vis leek me een fijn plan maar op een boodschappensite is het een beetje lastig om iets goeds te vinden.

Ik heb er lekker de tijd voor genomen en wat rond gegoogled op zoek naar een goed visje die me wat leek om zelf te bereiden.

Het werd pangasiusfilet. Makkelijk klaar te maken, beetje peper en zout.



Daarna visje even door de bloem en zo de koekenpan in.



Het huis rook lekker naar het bereidde eten en het visje was best snel klaar.




Toen de vis wat bruin was en een gezond kleurtje kreeg whahahaha - bruin - hebben we met zeer veel smaak lekker ervan gegeten, het is weer eens wat anders dan die geroerbakte zalm...
En dan komen we toch wellicht aan onze twee keer per week vis, maar dan met afwisseling...

Inzameling voor Haïti

Joey, Roos en Lente hebben de laatste paar weken op school in een thema gewerkt en aansluitend dat thema is er altijd een kijkavond voor belangstellenden. Op de uitnodiging voor de avond stond dat de opbrengst ten goede zou komen aan Haïti.
Niet helemaal duidelijk wat de bedoeling zou zijn, wellicht voor de koffie en thee, misschien gewoon een donatie doen oid gingen wij naar de kijkavond. Hoewel de kinderen wel eens iets lieten vallen waar ik conclusies uit zou kunnen trekken, heb ik er nooit veel aandacht aan besteed.



De actie was me al snel duidelijk. Iedere klas heeft gewerkt aan een 'eigen' thema waarvoor ze hebben geknutseld. Dat lieten ze zien en de knutselwerkje kon je kopen. Wanneer je het niet koopt krijg je het ook achteraf niet mee naar huis. Natuurlijk hebben ze iets met de knutselwerkjes gedaan om het extra aantrekkelijk te maken om het allemaal te kopen. Een gekleide reddingsboei waar dan een matrozenfoto van je kind in zit...




Of kleurwerkjes die in een doosje zijn gevouwen en geplakt waar dan 5 dropjes in zitten.
We gingen dus met een tasje vol en een beursje leeg naar huis.
Ludieke actie van die school.
Het kost wat maar dan hebben ze in Haïti ook wat...

dinsdag 16 februari 2010

De vergeten verjaardag...

Zo, dus gisteren was mijn verjaardag...

De avond van te voren ging ik vroeg naar bed, ik dacht dat het dan des te sneller mijn verjaardag zou zijn!!!

Op de dag zelf was ik vlotjes uit de veren, vol verwachting klopte mijn hart - altijd spannend wat er weer zou gebeuren dit jaar - welk lied zou worden vertolkt bij het ontbijt???

Ik zat en at en er gebeurde helemaal niets. Ik hoorde ergens iemand zeggen dat hij laat was - wilde vandaag maar eens lekker vroeg gaan beginnen...

Iedereen deed zijn eigen ding ondertussen en alleen Lente en ik zaten nog aan de tafel, mijn humeur zakte tot ver onder nul. Ik voelde verdriet en dacht dat mij dit nooit zou kunnen overkomen...

Lente zei zachtjes tegen mij dat we moesten zingen... zij wist het dus nog... Normaal gesproken ben ik degene die een lied inzet maar op mijn eigen verjaardag heb ik verwachtingen van een ander, wellicht ging het daar fout. Dat mijn verwachtingspatroon te hoog was. Ik voelde een traan in mijn oog opkomen en later zelfs op mijn wang...

Het onbijt smaakte me niet meer en met een brok in mijn keel bleef ik maar een beetje bij die tafel zitten... Mijn telefoon tingelde - een SMSje

Uiteindelijk viel er ergens een kwartje...

Oooooohhhwwww, je bent jarig vandaag... helemaal vergeten...

Stoïcijns nam ik de felicitaties in ontvangst, de teleurstelling was te groot om nog gezellig mee te doen. Ik vroeg me af of ik nou eerst een SMSje moest krijgen - van mijn zus om me te feliciteren - dat ze mijn telefoon horen tingelen - voordat ze door hebben dat er een speciale dag is...

Toen iedereen de deur uit was gewerkt en mijn hulp een kwartiertje later kwam zei zij als eerste bij binnenkomst: "Van harte gefeliciteerd met je verjaardag, leuke verrassingen gehad vanmorgen???" stilte



Gefrusteerd ging ik naar het werk - daar baalde ik ook al ontzettend van. Al die jaren heb ik niet gewerkt met mijn verjaardag maar dit jaar doen we een verplichte scholing van 4 dagdelen. Het onderwerp is 'de dialoog' en deze tweede keer zijn er acteurs bij... ook leuk... ik ben dol op een beetje een goed rollenspel...



Deels fietsend en deels lopend 'glee' ik naar mijn werk. Daar werd ik leuk ontvangen, iemand had het onthouden yesyesyes...

Met de collega's die dichtbij de locatie wonen vanwaar we vertrokken in het busje - waar we normaal gesproken de hangjeugd en consorten mee van de straat plukken - naar een omliggend dorp om te dialogen.

Daar stonden voor de deur nog een aantal collega's te wachten waarvan er ééntje een gezellig verjaardagslied inzette...

Wellicht werd het toch nog een leuke dag...

Ik probeerde een beetje op de achtergrond te blijven maar mijn fijne collega's wilden er niets van weten, opmerkingen als: 'Je zou maar jarig zijn vandaag' waren niet van de lucht. Ik ontspande... en toen de juf had gezegd dat ik een íntense luisteraar ben begon de zon door te breken - leuk mens... die juf...

Na een ochtendje dialogen weer terug in het busje en hoorde ik de chipmunks zingen o nee dat is mijn ringtone Mijn zoon belde dat hij niet naar de overblijf was maar thuis was gaan eten. Na een kort praatje zei hij dat er een leuke verrassing op mij zou wachten thuis...

Vol verwachting klopte mijn hart weer...

Bij thuiskomst zag ik op de achterdeur een fijn briefje hangen, Joey wordt later dokter, die hebben ook allemaal zo'n regelmatig, duidelijk leesbaar, handschrift...






Ik was helemaal ontroerd door mijn fijne zoon met zijn fijne briefje...





...en binnen ging de verrassing gewoon door... Overal waren slingers omheen gedraaid...




...dan wel weer alle touwtjes uit de papieren slingers getrokken, maar dat mocht de pret niet drukken. ...zelfs Dora was van de partij...







...ook de postbode was geweest...








Manlief kwam thuis met een giga bos bloemen...






...fijn kaartje eraan met een fijne tekst...





...de hele dag verder verliep zoals een verjaardag hoort te verlopen... koken, afwassen, haasten, zwemles




En deze morgen kreeg ik de ultieme verrassing: ontbijt op bed!!!
Kopje thee, glas jus d'orange en een beschuitje met olifantenritselz (vruchtenhagel)

Nu vraag ik me af hoe de kinderen dat zo hebben opgepikt. Was mijn teleurstelling zo duidelijk??? JA DUS!!!! and so be it



maandag 15 februari 2010

Valentijn verrast...

Vanmorgen op bed, werd ik door de kinderen verrast, voor Valentijn, met zelfgemaakte knutselwerkjes...



Roos in de hartjessfeer en prachtig ingepakt...




Joey maakte een wat ingewikkelder afbeelding, voor vader en moeder tegelijkertijd.





Lente had een hartje met een halve ster erboven gemaakt...
Het viel allemaal prima in de smaak maar ik kreeg wel een beetje zweethanden bij het idee dat ze met z'n drieën aan het strijken waren geweest...



Verder had ik mezelf een dag eerder al een kadootje gedaan en ik heb ook al een idee wat ik ervan ga maken...

Is iedereen zo verrast door Valentijn???

woensdag 10 februari 2010

Award




Ik kreeg een award van haar. Hiermee heb ik, wat mij betreft, direct voldaan aan de eerste drie wensen van de verstrekker.


Na een nachtje slapen heb ik een aantal feitjes kunnen bedenken die ik wil delen met medebloggers.

Hier komen ze:


1. Een paar jaar geleden adviseerde een arts mij om dat jaar een vakantie-adres dichter bij huis te zoeken. Dat deden wij en sinds die tijd zijn wij fan van Petten!!!

Daar zijn wij de laatste drie jaar naartoe geweest met vakantie. Tot die tijd wist ik niet dat vakantie in eigen land Taaadaaaa 'PETTEN' zo bijzonder kon zijn. Zelfs zo leuk dat we wellicht ook dit jaar weer naar Petten gaan ipv naar het buitenland... ook de foto bovenaan mijn blog is er één uit Petten...


2. Ik heb een dwangmatig iets. Ik wil niet dat theedoeken en overhemden ongestreken in de kast liggen/hangen. Maar,... ik heb een hekel aan strijken. Meestal dus aan de kastdeur een voorraadje ongestreken kleding. Zucht... dat iemand eens bv linnen uit kan vinden wat je niet hoeft te strijken zou erg leuk zijn.


3. Ik ben een 'echte' theeverslaafde. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Bij voorkeur losse thee, vers van de markt of uit een 'goede' theeboetiek, gezet in een gezellige theepot. Want dan smaakt 'ie nog beter...


4. Ik baal er ontzettend van dat ik sinds van de week één volger minder heb...


5. Ik ben vorige winter uitgegleden met mijn fietsje en brak daarbij mijn enkel. Erg pijnlijk en ook vervelend, op een koude dinsdagmorgen om 6.30 uur op weg naar mijn werk. Lang leve de mobiele telefoon - ik had al redelijk snel hulp van mijn partner. Die kwam aangeglibberd maar ik dufde niet te gaan staan op mijn 'goede' been. Ik voelde dat de voet 'los' zat en ben kruipend naar huis gegaan dat heeft iets met adrenaline te maken... Tegen de tijd dat ik bij huis was, na ongeveer 150 meter, verbaasden de kinderen zich erover dat mama kon kruipen!!!



'Dat er toch weer een glimlach op mijn gezicht doorbrak'.



Nu komt dan het uiteindelijke feit: IK DURF NIET MEER TE FIETSEN MET SNEEUW EN GLADHEID!!!
Dus deze winter haal ik mijn hart op ahum - al voor de kerstvakantie begon de ellende met het weer en nog steeds is het om te huilen. Ik doe alles lopend, erg goed voor de conditie en lijn, maar kost enorm veel tijd. Zo, toen ik van de week de gordijnen open deed, had ik wederom hartkramp. De hele wereld wit!!! Wie durft te zeggen dat wij geen 'goede' winters meer hebben krijgt het met mij aan de stok!!!
Naar mijn werk is ongeveer een half uurtje lopen en als ik eerst met de kinderen naar school loop ben ik ongeveer 40 minuten onderweg - dat al die weken al met 'klotsende oksels'... leuke uitdrukking, gepikt van medebloggers -


6. Mijn pc kennis en handigheid is onovertroffen...



7. Aanstaande maandag, de 15de, is mijn 42ste verjaardag...




Hiermee heb ik wel voldaan aan het 'zeven feitjes' verhaal.

Zeven nieuwe bloggers de award aanbieden is een lastige. Er zijn al veel awards uitgedeeld. Ik ben wel benieuwd naar bv de bonte koe, zuinigheid met vlijt en julaba. Vooral ben ik dol op die zeven feitjes. Leef je uit met de award!!!


donderdag 4 februari 2010

Een dubbeltje op zijn rug

Gisteren heb ik een la van ons dressoir uitgemest. Het is onze zogenaamde 'rommella'. (Welke la is bij ons geen 'rommella'???) Al jaren stoppen wij er van alles in en heeeeel af en toe trek ik er weer eens wat uit. Maar het is echt heel erg lang geleden dat de hele la leeg kwam.
Nu was het dan eindelijk zover...



Met een emmer erbij waar direct alles in kon wat weg zou worden gegooid. Wat een verschrikkelijk zooi er toch uit die la kwam... ik had geen idee dat er zóóóóóóóvéééééééééél in paste. Te erg voor woorden.




En uiteindelijk zat er zelfs geld in - op de bodem vastgeplakt -...
Een euro natuurlijk gisteren pas erin gedaan... maar ook een dubbeltje schaam schaam schaam..
Ik wil verder natuurlijk niet benadrukken dat het enige tijd geleden was dat die la helemaal leeg kwam - want hoelang is het nu toch geleden dat ze in de winkel aan me vroegen of ik er een dubbeltje bij had??? Juist... VORIGE WEEK whahahahahaha





Verder een kerstkleedje om te borduren in die la. Van mijn moeder gekregen, zij kon het niet meer en ik zou hem 'even' voor haar afmaken. Grmbl.
Eerst heeft ze er nog wel eens naar gevraagd, dat was in de tijd dat ik nog wíst waar hij lag...
Toen heb ik voor mijn ouders een fijn kerstkleedje gekocht, omdat ik niet meer wist waar ik het had gelaten.
Nouja, nu heb ik nog 10 maanden de tijd om dat 'oma' kleedje af te maken en mijn moeder ermee te verrassen... moet ik het natuurlijk niet in één of andere la leggen...