donderdag 31 december 2009

2009 - 2010

Iedereen die ik heb leren kennen in blogland wens ik veel liefde, geluk en gezondheid voor 2010.
Doe voorzichtig met vuurwerk - mocht je dat al willen afsteken en maak er ook komend jaar weer iets moois van...
Voor de mensen die serieus gaan beginnen aan 'goede voornemens' - zet 'm op en volhouden - je kan het!!!

Groetjes van Anneke.

vrijdag 25 december 2009

Sneeuwpret van de afgelopen week...

De kinderen hebben met z'n drieën sneeuwpret in de buurt.







Bij Joey waren na en uurtje in de sneeuw een soort sneeuwballetjes aan zijn veters gevroren.



In de tuin met Joey zijn zelfgemaakte sneeuwpop. Deze sneeuwpop heeft haar. Joey bedacht dat hij daarom uniek zou zijn, en dat is 'ie ook. Vanuit het keukenraam kunnen we hem precies zien staan. Enne,... dat haar is boerenkool - lekker hoor, gaat altijd beter smaken wanneer de vorst eroverheen is geweest. (Zegt mijn moeder altijd maar ik twijfel of ze dit bedoelde... hahaha)



De avond van het kerstfeest op school sneeuwde het behoorlijk. Wij gingen met de slee, tot groot genoegen van de kinderen.


donderdag 24 december 2009

De aller-, aller-, allermooiste kerstboom van de hele wereld!!!

Ook dit jaar hebben we zodra de Goedheiligman de deur uit is, gesproken over de kerstboom. En ook dit jaar lukte het niet om hem al wat eerder in december neer te zetten. (Waarschijnlijk staat hij dan tot de derde week van januari ongeveer, gezellig.)
Al jaren hebben wij een kunstboom, eerst een brede niet zo hoog maar die moest dan op een tafeltje. Een jaar of vijf geleden hebben we deze, wat hogere maar ook wat smallere boom gekocht. Hij past prima op de plek waar wij de boom graag hebben staan.
Omdat Roos vlak voor kerst jarig is en wij dan altijd een huis vol visite hebben is het toch best lekker dat de boom niet zo'n prominente plaats in de huiskamer inneemt.



Partnerlief heeft drie oudere broers en vier oudere zussen en ik heb zes oudere broers en twee oudere zussen. Ik hoef niet uit te leggen dat het met verjaardagen een hok vol herrie is. Iedereen die in het land is komt even aan en wij... wij hebben de hele dag koffie, thee en sterkers klaar staan. En met zo'n grote familie natuurlijk ongeveer 1,5 verjaardag per week!!! Kan niet op. Onmogelijk om al die verjaardagen af te lopen, ik kan ten slotte ook niet al mijn werkaanvragen laten afhangen van de familieverjaardagen.
Maar we hadden het over de kerstboom!
Afgelopen weekend is de boom binnen gezet. Daarna gezellig met z'n allen de spullen erin gehangen. Vooral de meisjes vinden alles mooi zolang het maar glimt en blinkt. Ook niet bang voor een kleurtje dus de roze lichtjes zitten erin. Papa bemoeit zich nooit zo met het aankleden van de boom. Hij zet hem in elkaar en that's it.
Iedereen was tevreden maar alleen de piek ontbrak. Iedereen heeft een eigen idee over een piek. Ik heb helemaal niets met de traditionele piek, nooit gehad ook. Wat me aanspreekt dat jaar, dat doe ik bovenin de boom. Er hebben wel eens wat veren bovenin de boom gezeten of een grote hortensia in de kleur van de rest van de kerstversiering, net hoe het uitkomt en wat me aanspeekt.
Dus dit jaar in onze kindvriendelijke boom nog geen piek, wachtend op wat ons voor passends voor handen zou komen.



Toen wij de volgende morgen uit bed kwamen was de man des huizes al naar zijn werk vertrokken. Het was de geboortedag van Roos, dus een klein beetje speciaal. Op tijd uit de veren want om de week op maandagmorgen helpt iemand mij met het vervelendste werk ter wereld - HET HUISHOUDEN!!!! En zij wees ons op de meest waanzinnige piek die we al die jaren hebben gehad... had Cor voor het naar zijn werk gaan één van Lente haar favoriete varkens boven in de boom vast gemaakt - zijn bijdrage aan het aankleden van de boom...
Lente was vereerd maar ook wel een klein beetje verdrietig, zolang het varken in de boom zit kan ze er niet mee knuffelen natuurlijk. Eigenlijk niet zo'n groot probleem want Lente heeft meer dan 50 varkens. Niet alleen knuffels maar ook veel spaarvarkens, beeldjes, enz. Ze is een echte 'varkenslover' zullen we maar zeggen. Ik zal er eens een blogje aan wijden.




Uiteindelijk heeft Joey nog een piepschuim glitter kerstklokje op 't kopje vastgemaakt, als een soort valhelmpje... en alleen al daarom verdient deze mooi aangeklede boom het om een fijne tekst speciaal over deze boom te hebben op mijn blog.
Ik wilde het jullie allemaal niet onthouden!!!
En toen we gisteren de zoete inval hadden voor de verjaardag van Roos kon iedereen de aller-, aller-, allermooiste boom van de hele wereld zien!!!

Wij wensen iedereen fijne kerstdagen en veel liefde, geluk en gezondheid voor 2010.
Gezin Lenteroos.


donderdag 26 november 2009

Update...


Na een lange periode is het weer tijd voor een update.

Helaas zaten een aantal dingen tegen en was het druk - te druk om goed de tijd te nemen voor een volgend blog. Zelfs de hexagon bleef liggen. Nu hoop ik weer wat meer tijd te hebben voor andere dingen.

Ik zal vertellen waar de tijd bleef...
-ik was ziek, met veel pijn maar gelukkig aan de beterende hand...
-mijn oudste zoon was jarig en werd elf...
-mijn moeder van 85 ondergaat komende maandag een operatie voor een nieuwe heup en dat heeft heel wat voeten in aarde...
-er is iets vreselijks aan het licht gekomen op school bij Roos in de klas...
-een aannemer heeft een aantal dingen in huis bekeken en een offerte gemaakt...
-het was erg druk met de prik der prikken - extra uren werken en vaak weinig tijd en vele armen te prikken...
-er is een tekening gemaakt voor een andere keuken...

En om daar nou even bij te blijven... in de nieuwe keuken heb ik een prima plek in gedachten waar mijn kostbare boerenbont kan staan - om er echt mee te pronken en om het te gebruiken - want nu gebruiken we vaak nog de 'oude' plastic borden en bekers die we hadden (en reuze handig waren) toen de kinderen heel klein waren. Gemakshalve ga ik er maar vanuit dat er nooit meer iets zal vallen en dat we niets meer omstoten... (hahaha)...


De diepe borden die de zelfgemaakte wintersoepen extra lekker laten smaken.



Eierdopjes, schaaltjes en peper en zout stel


Theepot, mijn favoriete drank. Ik heb een neus voor mensen die koffie drinken, die geur is zo sterk dat ik het op 'lange' afstand al ruik...

Soepkommen, stapelbekers en petit four schaaltjes...


En natuurlijk de 'gewone bekers' en de kop en schotels.

Al het boerenbont servies bij elkaar is nog lang niet compleet. Gelukkig heb ik nog gelegenheden te over om verder te verzamelen voordat de keuken er ook daadwerkelijk in zit. De Sint, Kerst en mijn verjaardag. Ik verwacht dat het hele zaakje wel compleet zal zijn voordat ik afscheid moet nemen van het 'oude vertrouwde' plastic...

woensdag 4 november 2009

De herfst is nu echt begonnen...

Wanneer de herfst 'echt' is begonnen krijg ik altijd een beetje last van de herfstblues. Ik kan niet meer te pas en te onpas op mijn fiets op pad zonder een nat pak. Daar baal ik dan een beetje van, ik moet altijd wennen aan het 'meer' thuis zijn. Daarom ben ik gisteren begonnen de fleurigheid in huis wat meer te benadrukken...





Ik geniet in de herfst uiteindelijk wel weer van het binnen zitten, de kaarsjes gaan weer eerder aan, we eten wat andere gerechten, ik bak regelmatiger zelf brood en doe van alles om de sfeer van het seizoen te benadrukken.


Daarentegen heb ik niet het gevoel altijd maar overal naartoe te kunnen wanneer het in me opkomt. Alles hangt ten slotte af van het weer wanneer je een hekel hebt aan fietsen in de regen. (Of met de gladheid... vorige winter viel ik door de gladheid met mijn fiets en brak mijn enkel/been; Toen had ik pas een opgesloten gevoel, in een rolstoel in huis, afhankelijk van andere mensen... Wellicht dat het dit jaar dan wat meer mee zal vallen...)





Ik heb een gezellig gekleurd blad op de tafel staan waar zo'n beetje alle waxinelichtjes bij elkaar op staan. Daat geeft 's avonds ook nog behoorlijk wat sfeerlicht.





Natuurlijk mogen bloemen niet ontbreken bij het huiselijke gevoel. In de zomer zet ik eigenlijk nooit bloemen neer, gaan snel dood en ik ben nauwelijks binnen te vinden. In de herfst daarentegen neem ik al snel een bosje mee, staat zo gezellig...





Ik heb een paar winters geleden een cursus mozaïken gedaan en daar deze tegel gemaakt. Het is eigenlijk een spiegel met een hele brede rand. Op het spiegeltje staat nu een klein bloempotje waarvan ik de onderrand ook het gemozaïkt. Nu even zonder plantje, daarom de bloemen er maar op gezet. Mozaïken is ook heel leuk om te doen... Wellicht is er deze winter wel weer een gezellige cursus...




Op de houtkachel staan 9 vaasjes met kunstbloemen in verschillende kleuren. Doet ook zo gezellig aan. Wanneer de kachel aangaat moeten natuurlijk de vaasjes eraf, maar voor zulke leuke vaasjes is altijd een plekje te vinden.




In de hal naast de voordeur staan glazen flessen die ik al jaren heb maar nog altijd supermooi vind. De kleur blijft me aanspreken en ook de verschillende modellen blijf ik prachtig vinden. Ze verhuizen regelmatig van plaats door het hele huis heen maar staan uiteindelijk nooit in de kast, daar zijn ze te mooi voor...

donderdag 29 oktober 2009

...oude en nieuwe kleden...

Wij hebben vanaf dat Joey een baby was een prachtig, dik en zacht gehaakt kleed in huis voor de kinderen. Het kleed doet al jaren dienst voor verschillende doeleinden...



Soms gebruiken we het kleed op de (houten) vloer zodat de kinderen er lekker op kunnen spelen. Soms als sprei, wanneer iemand even op de bank ligt. Het kleed gaat mee met alle vakanties, dan gebruiken we het tijdens picknicken, tentje bouwen, enz.

In al die jaren is dat kleed herhaaldelijk gewassen en gedroogd. Het is gehaakt in stokjes en is gemaakt van restjes wol. Een kleed naar mijn hart... zeg maar...



Deze herfst, sinds het wat koeler is, hebben de kinderen het kleed weer naar beneden gehaald en de meeste tijd ligt het op de 'love seat'. Veelal met meer dan één persoon onder het kleed. Soms twee kinderen maar soms ook een ouder met een kind. Wanneer er weer sneeuw komt komende winter of het begint te vriezen dan gaan we ook de houtkachel weer gebruiken. En wanneer het laat begint te worden 's avonds dan is het ook heerlijk er lekker te zitten haken - met je benen onder het kleed - werkend aan een nieuw kleed!!!



Niet dat het 'oude' kleed geen dienst meer doet... dat is allemaal prima!!! Ik ben via een blog van iemand een 'soort van verliefd' geworden op een hexagon. Wil daar graag een sprei van maken. Nu ik de 50 hexagonnetjes ben gepasseerd wil ik laten zien hoe goed het gaat met haken. Ik vind het een bijzonder leuk kleed en in heeeeeele drukke periodes verplicht ik mezelf in ieder geval één hexagonnetje te doen per dag. Dan blijft de vaart er lekker in en ik denk dat ik met ongeveer 150-200 hexagonnetjes klaar ben. Dat is dus nog maar een maand of vijf ... hahaha...
1 keer per week, meestal op zondagavond, werk ik alles weer af, want als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel achteraf van een groot werkstuk het hele zaakje nog af moeten werken!!!
Ik ben trots op mezelf!!!
Ik heb besloten het nieuwe kleed voorlopig alleen als sprei te gebruiken - het is kwetsbaarder dan het 'oude' kleed, van (dunnere) katoen en er zitten aanzienlijk meer werkuren in. Nu eerst maar eens zien dat het af komt.
Ik schat in dat het op bed ligt in april 2010!!! Nog ongeveer 150 hexagonnetjes te gaan dus...

woensdag 28 oktober 2009

Nostalgie ten top...

Toen ik vanmiddag op mijn gemak de overdreven grote stapel folders doorkeek kwam ik ministeck tegen. Dat roept een goed gevoel bij me op. Toen ik de ministeck leeftijd had (en dat is ondertusen al meer dan 30 jaar geleden) was ik een 'echte' fan van ministeck!!! Ik dacht dat in de schuur daar nog een aantal dingen van te vinden zouden kunnen zijn.
Nadat ik een aantal spinnen en ander ongedierte had getrotseerd vond ik daar de sigarendoosjes van opa met ministeck.



Wat een nostalgisch gevoel kreeg ik daarbij. Hoe ik van mijn opa sigarendoosjes kreeg om daar de verschillende kleuren in te sorteren en te bewaren. Er was nog één werkje bij van een meisje bij een appelboom; Net zoals bij mijn opa en oma vroeger in de tuin. (Ik kwam er niet zo heel vaak - opa en oma woonden in Groningen en ik heb eerst een aantal jaren met mijn ouders meegevaren voordat wij ons vestigden in de Randstad.)



Gelukkig vinden lente en Roos het ook bijzonder leuk, kan ik met een goed excuus ook weer eens mijn hart ophalen. Onder het mom dat de meisjes geholpen moeten worden kan ik lekker ongeremd mijn gang gaan...
Lente heeft als eerste project deze eendjes samen met mij gemaakt.



Later ben ik begonnen de erg vergane sigarendoosjes weg te doen en de kleurtjes in een hobbydoos te doen. Natuurlijk gaan niet al die sigarendoosjes weg, dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen.
Er komen geen nieuwe sigarendoosjes meer bij. Opa leeft al jaren niet meer en tegenwoordig is roken 'not done', wat ik overigens een prima zaak vind. (Hoewel er een bepaalde geur rondom die sigarendoosjes hangt wat me in het geheel niet stoort, roept alleen meer nostalgische gevoelens op... Vanavond maar eens met mijn moeder (van 85) bellen - fijn over de 'goede oude tijd' kletsen.)
Het meisje bij de appelboom haal ik uit, kunnen de kinderen er weer wat anders van maken/mee doen.



Deze sleutel is het eerste project wat Lente helemaal alleen heeft gemaakt. Ik denk dat ik wel weet wat er op Lente haar sinterklaasbriefje komt te staan...

zondag 25 oktober 2009

...he made my day...

In de herfstvakantie had ik met m'n vriendin afgesproken om een dagje met de kinderen wat te gaan ondernemen. We hebben allebei kinderen in dezelfde leeftijd en gaan regelmatig in de vakanties wat doen met elkaar.
We zouden bij IKEA gaan ontbijten, winkelen en lunchen en daarna nog met elkaar gaan bowlen...



Deze foto is genomen toen wij al een keer in de file hadden gestaan ten gevolge van een ongeluk. Daarom in plaats van via de A16 via de A15 waren gereden en nu vlak voor het parkeerterrein van IKEA zijn. Natuurlijk moet de natuur zijn gang hebben en zijn wij best welwillend even te wachtten wanneer de familie zwaan besluit op deze plaats op deze tijd de weg over te steken omdat aan de andere kant het gras groener is... Mij is opgevallen dat zwanen een beetje onzekere beesten zijn. Wanneer de eerste zwaan bij de wegophoging komt gaat hij snel zitten... ook zwaan twee en zwaan drie doen dat dan... Waarschijnlijk even aan het overdenken hoe ze het probleem van die verhoging op de weg zullen oplossen... De dapperste van het stel gaat na een lange overdenking weer staan en gaat nog een poging doen... het lukt uiteindelijk... (Wij hadden verder geen haast ofzo, waren toch al laat, die twintig minuten van de zwanen maakt dan ook niet meer uit...) Dan zie je dat zwanen veel van schapen weg hebben want als er één over de wegophoging is volgen er meer... hahahaha!
Jammer dat wij pas aan ons fototoestel dachten toen de laatste al bijna bij de wegophoging was...



Zo dicht stonden we dus bij IKEA...
Uiteindelijk waren we helemaal niet laat want we waren nog eerder dan mijn vriendin met haar kids... hahaha...



's Middags bij het bowlen wilden de jongens dat de meisjes op één baan gingen zodat zij ook op één baan konden, zoals je kan zien aan de scorelijst...
Bij mij viel pas later het kwartje, de jongens wilden dat natuurlijk zodat ze lekker veel aan de beurt kwamen - met z'n tweeën op één baan...



De kinderen willen allemaal met dezelfde bal... dat is dus wachten geblazen. Voor ons niet zo'n probleem, als de kinderen maar zoet zijn...



Lente rust tussen haar beurten door uit op de grond, wil niet op een stoel zitten want op de grond kan ze alles beter in de gaten houden. (Ze draagt hier trouwens haar favoriete rokje van vorig jaar. Een door mijzelf gemaakte ballonrok naar een patroon uit een Knippie. Zodra dat rokje uit de was is wil ze hem weer aan... dat ervaar ik dan als een compliment van haar aan mijn adres...)



Wanneer Lente aan de beurt is moet je vooral goed opletten om precies te kunnen volgen hoe ze het doet... Ze draagt de bal met twee handen, loopt richting de baan, zwaait op de één of andere manier met één been, staat dan onstabiel op het andere been en doet dan ook nog iets met haar armen, maar hoe en wat precies heb ik niet kunnen ontdekken. Een foto daarvan ziet er dus zo uit... erg grappig om te zien...
...en uiteindelijk komt de bal altijd op de baan terecht en rolt met een heeeeeel langzaam vaartje naar de kegels... maar zoals al eerder genoemd... haast hebben wij niet...


Bij deze foto is geen onderschrift nodig...



Dit moment was voor mij het hoogtepunt van de dag. Ik heb tranen met tuiten gelachen... Joey wilde een foto van ons allemaal maken ter afsluiting van de dag. Uiteraard gingen wij met elkaar netjes geposeerd staan om een zo'n goed mogelijk resultaat te behalen... Komt er een man aan lopen die er bij gaat staan en zegt dat het onze wensdroom is om eindelijk eens met elkaar met zo'n prachtige vent op de foto te gaan...
Het was een waanzinnig moment... iedereen had erbij moeten zijn...
Het gaat natuurlijk over het geheel, iedereen een beetje uitgelaten, een beetje lacherig, dan is er een onbekende die iets zegt met een bepaalde gezichtsuitdrukking, op een bepaalde toon met een bepaalde houding...
Nou,.. HE MADE MY DAY!!!
(Toen ik het later aan een ander vertelde vond diegene er niets aan - wat het nog grappiger maakte allemaal...hahahahaha)

enne,... over creatieve dingetjes gaan we het wel weer een andere keer hebben...





zaterdag 17 oktober 2009

En de winnaar is ROOS....

De afgelopen twee weken is het kinderboekenweek geweest...
Ik en mijn kinderen zijn 'echte' boekenwormen. Vooral in een periode dat er veel aandacht voor is, ook op school, is het nog leuker om te lezen of om te worden voorgelezen.
Uiteraard was ook dit jaar weer een wedstrijd op school om een verhaal te schrijven passend bij het thema van dit jaar en dat in te leveren. De uitslag van deze wedstrijd vertellen ze dan tijdens het podium. Op de laatste dag van de kinderboekenweek waar ook de ouders bij zijn. Iedere groep doet 'iets' op het podium...



Hier is Lente op het podium, zij staat op de achterste rij met beide armen voor haar 'geheime' foto langs...



Joey zit in groep 7 en is de grootste uit de klas. Hij steekt met 'kop en schouders' boven alle andere klasgenoten uit.



Hier is Joey in aktie tijdens de opvoering van hun 'dingetje'...




Uiteindelijk gaan ze de prijs bekend maken - wie heeft het beste verhaal geschreven dit jaar???
Tot mijn verbazing komt Roos naar voren - op het podium bij de directeur (jammer dat het zo druk was en ik niet aan de andere kant kon komen om een foto te maken van haar voorkant...)




Toch nog een foto van de voorkant kunnen maken, maar aan het eind van haar optreden.




Hier staat Roos aan het einde van alle voorstellingen met haar prijs omhoog, trots te zijn, op haar gemak te poseren voor alle fotografen.
Ik had er geen idee van dat het door haar zelf gemaakte boekje zo in de prijzen zou vallen... direct na thuis komst heeft Roos haar vader gebeld om het verhaal te vertellen - iedereen die het horen wilde kreeg het te horen.
En toen zij klaar was met bellen en vertellen heb ik mijn eigen belrondje nog gedaan... hahaha...



zondag 27 september 2009

Het begin van het herfstklaar maken van de tuin...


Afgelopen week heb ik Joey gevraagd om ons 'uit de kluiten gewassen' boompje te snoeien, als begin van het herfstklaar maken van de tuin.



Joey wil altijd graag helpen met zulk soort klusjes, Roos was naar een feestje dus Joey heeft geknipt en Lente deed het in de groene bak...



Uiteindelijk is dit het resultaat geworden, bijna zoals ik het zelf ook zou hebben gedaan. Nu nog 'even' het onkruid uit dit stukje tuin verwijderen en de buxusbollen snoeien. Dat klusje doe ik altijd zelf, wanneer het niet zou lukken heb ik het zelf verpest... (ipv één van de kinderen...) Hahaha...


vrijdag 25 september 2009

Hexagonnetjes en een sjaal...

Op verschillende blogs ben ik een hexagon sprei tegen gekomen. Erg leuk maar een heeeeeel grooooooot ding om te haken. Ik liep al een paar dagen te twijfelen en toen zag ik een verwijzing naar attic24. Daar zag ik van die prachtige dingen, ik bedacht me dat ik dat ook zou moeten kunnen... Of het uiteindelijk een sprei zou worden of misschien een kussensloop zodra ik de moed ben verloren durf ik nu nog niet te zeggen. Lente keek af en toe een beetje mee op de blogjes waar ik aan het 'surfen' was. Zij ziet zo'n fijn sprei ook wel zitten...



Eerst even door de voorraad die ik nog heb liggen met allerlei garens en uiteindelijk ook nog even een paar kleurtjes gekocht voor een fleurig geheel...



Daarna ben ik enthousiast begonnen met het haken. Omdat ik geen patroon heb en dat ook niet kon vinden op internet, heb ik een foto van een hexagon sprei vergroot en uitgeprint. Daarna heb ik zelf een patroon geschreven zoals ik dacht dat het zou moeten zijn. Na een proeflapje en een kleine aanpassing ging ik... op naar de eerste bloem...




Lente zat de hele tijd al tegen me aan op de bank en wilde ook mee helpen met haken, dat is dan een beetje een lastige... Uiteindelijk samen weer eens in de voorraad aan het neuzen en daar lag nog een lekkere dikke katoen. Teveel om weg te gooien en te weinig om er daadwerkelijk een kledingstuk van te maken. Het verhaal eindigde met dat Lente nu heeft geleerd te vingerhaken, wat ze dan ook echt de hele middag heeft zitten doen. De kleur spreekt haar niet zo aan, wit is te saai, zegt ze. Maar ik heb met haar afgesproken dat we het werkje kunnen verven in iedere gewenste kleur,... maar niet eerder dan dat we van de dikke strengen vingerhaakwerk een vlechtwerk hebben gemaakt wat voor een sjaal door zou kunnen gaan. Ondertussen schoot ik niet meer op met de hexagon...




Tegen de tijd dat Lente naar bed ging had ik eindelijk een bloem af..




De andere morgen was ik lekker opgeschoten met het haakwerk. De avonden dat ik thuis ben is het best lekker een handwerkje ter hand te nemen, zeker nu het weer vroeger donker is. Ik weet trouwens nog heel goed wat een vervelend karweitje het is om al die hexagonnetjes aan elkaar te haken, daarom is het ook extra lekker dat dat direct tijdens het haken aan elkaar komt. Nu een avondje afhechten voor de boeg want dat achter elkaar doen als het hele sprei af is zie ik niet zitten...
De sjaal en de hexagon krijgen nog een vervolg... (als het goed is...)

woensdag 16 september 2009

Hollands haakwerk!!!

Op een morgen bedacht ik me dat ik wel weer eens in die grote rieten mand kon rondneuzen, om te kijken of er nog een projectje inzat wat me aansprak om verder af te ronden.
Daar kwam ik in een tasje 'Hollands haakwerk' tegen.
Jaren geleden (maar dan ook écht jaren geleden...) heb ik een tas gehaakt in rood-wit-blauw. Die tas is al jaren af maar om de één of andere duistere reden is die tas weer in een tasje terecht gekomen... Waarschijnlijk omdat ik een paar jaar na het haken van de tas heb bedacht dat ik ook eens leuk pannenlappen erbij zou haken. En daar ging het mis...



Het pannenlappen verhaal eindigde toen dus weer eens in een tasje - voor het gemak de tas er ook nog even bij gestopt waarschijnlijk. Afgelopen week heb ik de pannenlappen afgemaakt en ze zijn best leuk geworden. Toen ik ze wilde pakken om er een foto van te maken kon ik ze zelfs al niet meer vinden - had één van de kinderen ze al in de keukenla gestopt - klaar voor gebruik - hahaha...

De tas was een beetje muffig geworden maar na een lekkere wasbeurt is hij weer helemaal klaar voor gebruik!

Hier ligt de tas al weer in gebruik, met de gymspullen er nog in... Nu alleen nog even mijn best doen dat de meisjes niet steeds elkaar in de haren zitten wie de tas mee mag. Het zal wel overgaan zodra de 'nieuwigheid' eraf is... want nog zo'n tas haken zit er niet meer in!!! Hoewel?!?!?!?