Vakantie deel 7 - Perzisch ajour

Voor vorige zomer was ik erg toe aan iets nieuws leren. Iets met een beetje uitdaging, iets waar ik lekker de zinnen mee zou kunnen verzetten. Samen met mijn zus ben ik een cursusje gaan doen. Niets bijzonders, gewoon iets wat we nog niet hadden geleerd - even lekker wat anders. Bij de plaatselijke handwerkwinkel waren verschillende cursussen in de planning. Wij kozen voor perzisch ajour.
Het zou handig zijn als voor aanvang van de eerste cursusbijeenkomst de spullen allemaal al in huis zouden zijn. Zo ging ik van te voren een keertje naar de winkel om mijn inkopen te doen.
De juf zei: "Wil je wit of creme?"
"Nou,... ehhh,... wit of creme.... even denken hoor" - zweetzweetzweet... Eigenlijk heb ik niet zoveel met wit of creme. Ik heb meer met lila en paars..." zucht steun kreun...
De juf vond het maar twijfelachtig en gaf een uitleg over de traditionele handwerktechniek en dat die in Perzië alleen maar in wit of creme kan worden gebruikt.
"Ik vind dat het in Nederland in iedere gewenste kleur zou moeten kunnen" zei ik nogmaals.
Uiteindelijk zag de juf ook wel in dat het geen enkele kant zou opgaan als zij zou blijven 'hangen' in de witte en creme tinten.



Uiteindelijk koos ik voor zes verschillende lila/paars tinten en voor de randen heb ik lavendel gekozen.
Iedere 14 dagen kwamen we 's morgens bij elkaar.
De eerste keer maakten mijn zus en ik kennis met de medecursisten. Allen 60+ en zéééééééér fanatiek. Van die doorgewinterde borduurtypes met allen zo'n bril met een paar centimeter voor de glazen zo'n loepding. Reuze handig kwam ik later ook achter...
Toen we onze spullen uitpakten kregen we enkele reacties - "Doen jullie geen creme of wit???"
"Neehee, wij willen juist eens wat afwijken van de tradities van perzisch ajour!!!"

Door de cursus heen merkten wij wat een ontzettend aardige dames het allemaal waren die de meest prachtige lappen hadden gemaakt. Allemaal kleedjes en lopertjes voor op kasten en tafeltjes. Daar moest ik even over nadenken... Ik ben helemaal geen kleedjes of lopertjes mens en zie het niet zitten om dat te worden...



Uiteindelijk is dit het resultaat geworden, ben daar meer dan een jaar mee bezig geweest. Voor het invullen van het laatste vakje was ik er nog steeds niet uit wat het zou gaan worden. In géén geval een kleedje of een lopertje!!!

Voor het laatste vakje bedacht ik dat mijn werk geen handtekening heeft. Geen kenmerk of iets waaruit blijkt wie het heeft gemaakt of wanneer. Dat mijn achter- achter- achterkleinkinderen zich zouden afvragen welke over- over- overgrootmoeder dit fijne werkje gemaakt zou kunnen hebben. Dus bedacht ik dat in dat laatste vakje mijn naam met het jaartal van afronden zou komen.

Natuurlijk geen probleem, ware het niet dat ik een hele lange achternaam heb... Dus de voornaam met mooie grote letters, steeds een aantal draadjes tussen iedere letter - de achternaam daarentegen werd steeds iets kleiner van lettergrote en de letters stonden ook steeds iets dichter tegen elkaar aan... De laatste letter staat zelfs gedeeltelijk in de rand van het vakje...

En dan komt hier de link naar het vakantieverhaal... Tadaaaaaaaa.......

Ik nam het mee op vakantie om daar op een regenachtige dag de achternaam uit te halen en opnieuw er op te borduren zodat het netjes en goed leesbaar zou zijn voor mijn nageslacht!!! Whahahaha...

En nu is hij zo!!! - ik snap dat jullie geen verschil zien... Maar nu is het borduurwerk écht helemaal klaar!!!

Blijft de grote vraag natuurlijk: Wat ga ik met dit knappe werkje doen - geen kleedje of lopertje in ieder geval - maar wat dan wel??? Mijn zus liet het inlijsten - ook mooi.

Tips zijn welkom...

Nb. afgelopen winter gestart met blackwork - maar dan met oranje en rood... daarover later meer...