zondag 19 september 2010

Shame on me...


In periodes dat ik me een beetje 'strak in de tijd' voel heb ik een uitermate overzichtelijk en bevredigend systeem voor de administratieve dingetjes van het leven...
Zo heb ik ook de laatste 3 weken weer een feilloos systeem gehanteerd. Altijd handig terug te vinden wat je zoekt, gewoon op de eettafel, lekker binnen handbereik.

Niet alles wat ik in handen krijg komt op de stapel - neeeheee - er zit een echt systeem in. Alleen de dingen waar ik nog wat mee moet gaan op de stapel. Dus niet zomaar alle folders - alleen die folders waar wat in staat waar ik belangstelling voor heb komen natuurlijk in aanmerking. En wanneer ik dan na een week of drie die stapel door worstel kan gewoon de helft al in de papierbak. Die aanbiedingen uit die folders zijn allang niet meer geldig!!!

Om een héééééééél lang verhaal een beetje kort te houden - in deze stapel kwam ik de PIF tegen die ik zou versturen naar haar en haar. Shame on me!!!
Ik dacht dat het zelfgemaakte werkje van mij niet in de smaak viel - had er verder helemaal geen reactie op gehad of niets. Maar nu gaat het morgen in de brievenbus op het postkantoor. En wanneer ik dan niets hoor van de PIF, dan weet ik zeker dat het niet in de smaak viel...
Dus... Huize Steen en Astrid... het komt er aan!!!







En ja,... je hebt het goed gezien - de bovenste envelop is een blauwe...



Maarreh, nu jullie aan het woord. Hoe houden jullie de eindeloze stapels papier die via de brievenbus in je huis belanden in een overzichtelijk systeem??? En hoe doe je dat in periodes dat de tijd je te strak zit?


Ik kan wel een passende tip gebruiken...

woensdag 1 september 2010

Voor het eerst in mijn leven... inhaken...

Deze zomer na het afronden van het topje van mijn dochter, hier schrijf ik er over, had ik geen haakwerkje meer te doen. Gelukkig had ik nog een tasje met wat restjes katoen bij me. In een tijdschrift zag ik een foto van een ingehaakte hanger.






Een beetje grof gehaakt maar helemaal leuk. Helemaal passend in de sfeer van de omgeving.





En een stap voor stap werkbeschrijving...




Toevallig nog wat leuke kleurtjes bij elkaar kunnen scharrelen in roodtinten.




Op een rijtje ziet het er zo uit...




De kledinghanger vinden had nogal wat voeten in aarde... Op je vakantie adres zijn geen houten hangers op voorraad meestal zijn er er maar twee hangers per kast... en als ze er al waren - waren ze natuurlijk niet voor mijn gebruik -. Gelukkig gaan wij op vakantie in een regio waar kofferbakmarkten schering en inslag zijn. In de regio waar wij wonen bestaat dat niet eens - zijn er traditionele rommelmarkten.


We waren dus bij de kofferbakmarkten gebleven... Iedere dag is er wel ergens een kofferbakmarkt of iets anders waarbij men de klep van de auto open zet - hun hele hebben en houwen op straat mikt op een kleedje en het verkopen kan beginnen. Ik kan me daar ook nooit beheersen - de oude zooi van een ander is altijd leuker dan eigen oude zooi - maar moet er rekening mee houden dat al het gekochte ook weer mee naar huis moet, samen met de vakantiebagage. En dat is een beetje een lastige, zeker in combinatie met een partner die altijd alles oude zooi vindt en het liefst alles lekker weggooid. Maar gelukkig had ik deze keer een goed doel - een houten kledinghanger!!!

Best een beetje lastig - er waren er heel veel maar allemaal met kleding erop die naar mottenballen rook - en daar zat niets naar mijn gading bij. En het wilde ook niet lukken een hanger te kopen zonder het kledingstuk.

Tot,... er zo'n alleraardigst oud manneke krom gegroeid over zijn kleedje mij een hanger gaf. Hij zei dat hij niet aan kon zien dat niemand mij een hanger wilde verkopen en hij zou het goede voorbeeld geven. Want... wat je zaait zal je oogsten... zei hij een beetje harder zodat veel mensen het horen konden...

Natuurlijk ben ik in de periode daarna nog een aantal malen bij die man wezen 'shoppen'. Bij zulke bijzondere mensen kan je toch ook gewoon niet wegblijven???




In de vakantie, willekeurig, de kleurtjes aan elkaar gehaakt met vasten tot het werkje om de kledinghanger zou passen en vastgenaaid. Ik ben er helemaal blij van geworden!




Bij thuiskomst er snel een jurkje aangehangen om te kijken hoe dat zou staan en hangen. Het staat erg leuk en het hangen is ideaal, die ellendige bandjes van jurkjes en rokjes glijden er ten minste niet steeds weer af.




Later nog met andere katoenrestjes deze kinderhanger omgehaakt. Leuk om te doen en leuk om te zien. Zo kom ik ook weer eens van de restjes af.




De grote vraag die nu speelt is: Waar haal ik van die leuke oude houten hangers vandaan??? Die kinderhangers kan je overal wel krijgen maar die oude grote houten kledinghangers zijn volgens mij van de aardbodem verdwenen...




Wie heeft er een goede tip voor mij waar ik ze vandaan kan halen???



Is er nog iemand die belangstelling heeft naar de PIF actie waarover ik hier schreef??? Opgeven kan nog - alleen de eerste drie doen mee .- Dus kunnen er nog twee bij...


maandag 30 augustus 2010

60 jaar getrouwd...

Vandaag zijn mij schoonouders 60 jaar getrouwd!!!




Afgelopen zaterdag was er een leuk etentje met de hele familie.
Het halve restaurant werd in beslag genomen door ons gezelschap: schoonouders, 8 kinderen met partner, 16 kleinkinderen en 6 achterkleinkinderen.
Een hele bijzondere gebeurtenis - zo lang bij elkaar en nog in goede gezondheid...
We hebben genoten!!!

dinsdag 24 augustus 2010

Pay It Forward

Ik deed mee aan de PIF bij haar.






Enige tijd geleden kreeg ik een envelop met een luchtje eraan...





Na ongeduldig de envelop open te hebben geknipt viel mijn oog op een mooie kleurencombinatie in een soort cellofaan. Iets met een roze strikje... met witte stipjes...




Het is een hartje gevuld met lavendel uit haar eigen tuin. Ik ben er erg blij mee en wil haar daarvoor heel hartelijk bedanken. Sorry dat de reactie even op zich liet wachten - maar nu ga ik ook van start!!!



Het hartje hangt aan de kast bij Lente en zij is er superblij mee ik ook - en het ruikt ook nog eens heerlijk wanneer je in de buurt komt van het hartje.
Astrid, je maakt ons blij!!!


Hoe werkt het:
De kadootjes zijn de zogeheten P.I.F (Pay It Forward) kadootjes. Je ontvangt een zelfgemaakt kadootje van iemand en mag daarna een zelfgemaakt kadootje aan drie anderen + aan degene van wie je het kadootje kreeg sturen.
Ik stuur dus straks een kadootje naar haar en nog drie anderen die zich hopelijk aanmelden!
Wie heeft er zin om mee te doen? Ik zoek dus 3 mensen die graag een zelfgemaakt kadootje ontvangen en ook weer naar drie mensen en naar mij een zelfgemaakt kadootje willen toesturen.
Heb je zin om mee te doen? Plaats dan onder dit bericht een reactie en wanneer er drie zijn kunnen we van start... Ik kijk er naar uit...
Deze PIF loopt al even - ik had wat vertraging door omstandigheden maar ben nu al lekker aan de gang voor in ieder geval het retourkadootje voor Astrid. Ik hoop zo snel als er drie mensen hebben gereageerd deze actie te vervolgen!
Laat maar zien - al die reacties!!!

Geef-het-door actie en Pay It Forward...



Met hangen en wurgen ben ik in het dagelijkse ritme gekomen. Wat een verschrikkelijke tegenvaller ook dit jaar weer!!! Nu ben ik weer aan het genieten van de momentjes die ik alleen thuis ben en de boel weer wat meer structuur kan geven.


Zo heb ik ondertussen de kadootjes van de geef-het-door actie in de brievenbus gedaan en ben ik druk aan de gang voor de PIF, waarover deze week meer. Astrid, als jij mij vast je adres mailt??? Dan kan ik in ieder geval mijn creatie voor jou opsturen zodra het zover is... héééééél binnenkort...



woensdag 18 augustus 2010

De laatste vakantiedagen en de eerste dagen in het keurslijf...


De laatste vakantiedagen gingen vlotjes voorbij. Het weer was vorige week nog redelijk dus nog tijd om met het gezin te zwemmen en andere uitjes te doen. We hebben meegedaan met een drum-tas-tic clinic in Ahoy, zijn nog een dagje wezen varen en hebben ons door het gevoel laten leiden. Geen strakke tijdsplannen en geen horloges om. Behalve papa, want die was al aan het werk maar mama had weer een weekje vrij.


Helaas hoorden wij vorige week dat de juf van Lente van vorig schooljaar afgelopen woensdag overleden was. De kinderen moesten eigenlijk dinsdag weer de eerste dag naar school maar dat werd ivm de uitvaart een halve dag. Een verdrietige eerste schooldag voor de hele school... Vandaag, woensdag, weer een halve schooldag en het ritme komt er nauwelijks in. Ik voel dat ik me verzet met hand en tand om weer in het dagelijkse ritme te komen. Ik vond het allemaal wel prima - een beetje rondlummelen en doen wat de dag ons bracht...


Gisteren was ik de hele dag van slag van de strijd met het ochtendritueel, de verdrietige sfeer op school en het gevoel dat de vakantie voor dit schooljaar weer voorbij is. Maar vandaag ging het ochtendritueel weer zo moeizaam - lastig om uit bed te komen - voor ons allemaal - opschieten met aankleden en eten - voor ons allemaal - in de regen op de fiets - voor ons allemaal - weer op tijd terug bij het schoolhek zijn en om 14.00 bij de tandarts - voor ons allemaal...
Maar Lente trekt zich nergens iets van aan en zij leeft haar eigen leven, met of zonder strak in de tijd te zitten...




...zij maakte een fijne uitnodiging en hing die op de deur. Wij zijn erg benieuwd naar het tooneelstukje met een dasje. Wij hebben ons hier ingesgrefen... om het gevoel van alle tijd van de wereld maar weer even vast te grijpen en te houden...







En in een volgende blogje ga ik vertellen over de post die ik ontvangen heb van haar, en over het dagje varen en over het laatst afgeronde projectje en over ons mini moestuintje en over de zonnewering en over het onlangs gestartte projectje en over de drum-tas-tic clinic en over de versierde eierkoeken en over de PIF en over de andere dagelijkse beslommeringen die me dan te binnen schieten...




donderdag 12 augustus 2010

De geef-het-door-actie

Van Huize Steen kreeg ik deze mooie bloem in het kader van de geef-het-door actie. De bloem heeft een mooi plaatsje aan een kast in de huiskamer.

Huize Steen: heel erg bedankt, ik ben er blij mee.







Een gezellige kaart uit een periode die me erg aanspreekt zat er ook bij in de enveloppe.





En nu gaat het natuurlijk om het doorgeven...
Het is de bedoeling dat ik aan drie mensen een gezellig kadootje/kleinigheidje opstuur wat is gekocht, gevonden of zelf gemaakt. Die drie mensen sturen ook weer een kleinigheidje op naar drie mensen. Wie o wie wil graag meedoen met de geef-het-door actie. Het gaat om de eerste drie die een reactie achterlaten.
Vanmiddag toevallig al een leukigheidje in gedachten - ik zou het zelf een erg leuk kadootje vinden. Maar dat is natuurlijk erg persoonlijk...