Shame on me...

In periodes dat ik me een beetje 'strak in de tijd' voel heb ik een uitermate overzichtelijk en bevredigend systeem voor de administratieve dingetjes van het leven...
Zo heb ik ook de laatste 3 weken weer een feilloos systeem gehanteerd. Altijd handig terug te vinden wat je zoekt, gewoon op de eettafel, lekker binnen handbereik.

Niet alles wat ik in handen krijg komt op de stapel - neeeheee - er zit een echt systeem in. Alleen de dingen waar ik nog wat mee moet gaan op de stapel. Dus niet zomaar alle folders - alleen die folders waar wat in staat waar ik belangstelling voor heb komen natuurlijk in aanmerking. En wanneer ik dan na een week of drie die stapel door worstel kan gewoon de helft al in de papierbak. Die aanbiedingen uit die folders zijn allang niet meer geldig!!!

Om een héééééééél lang verhaal een beetje kort te houden - in deze stapel kwam ik de PIF tegen die ik zou versturen naar haar en haar. Shame on me!!!
Ik dacht dat het zelfgemaakte werkje van mij niet in de smaak viel - had er verder helemaal geen reactie op gehad of niets. Maar nu gaat het morgen in de brievenbus op het postkantoor. En wanneer ik dan niets hoor van de PIF, dan weet ik zeker dat het niet in de smaak viel...
Dus... Huize Steen en Astrid... het komt er aan!!!







En ja,... je hebt het goed gezien - de bovenste envelop is een blauwe...



Maarreh, nu jullie aan het woord. Hoe houden jullie de eindeloze stapels papier die via de brievenbus in je huis belanden in een overzichtelijk systeem??? En hoe doe je dat in periodes dat de tijd je te strak zit?


Ik kan wel een passende tip gebruiken...

Voor het eerst in mijn leven... inhaken...

Deze zomer na het afronden van het topje van mijn dochter, hier schrijf ik er over, had ik geen haakwerkje meer te doen. Gelukkig had ik nog een tasje met wat restjes katoen bij me. In een tijdschrift zag ik een foto van een ingehaakte hanger.

Een beetje grof gehaakt maar helemaal leuk. Helemaal passend in de sfeer van de omgeving.

En een stap voor stap werkbeschrijving...

Toevallig nog wat leuke kleurtjes bij elkaar kunnen scharrelen in roodtinten.

Op een rijtje ziet het er zo uit...

De kledinghanger vinden had nogal wat voeten in aarde... Op je vakantie adres zijn geen houten hangers op voorraad meestal zijn er er maar twee hangers per kast... en als ze er al waren - waren ze natuurlijk niet voor mijn gebruik -. Gelukkig gaan wij op vakantie in een regio waar kofferbakmarkten schering en inslag zijn. In de regio waar wij wonen bestaat dat niet eens - zijn er traditionele rommelmarkten.

We waren dus bij de kofferbakmarkten gebleven... Iedere dag is er wel ergens een kofferbakmarkt of iets anders waarbij men de klep van de auto open zet - hun hele hebben en houwen op straat mikt op een kleedje en het verkopen kan beginnen. Ik kan me daar ook nooit beheersen - de oude zooi van een ander is altijd leuker dan eigen oude zooi - maar moet er rekening mee houden dat al het gekochte ook weer mee naar huis moet, samen met de vakantiebagage. En dat is een beetje een lastige, zeker in combinatie met een partner die altijd alles oude zooi vindt en het liefst alles lekker weggooid. Maar gelukkig had ik deze keer een goed doel - een houten kledinghanger!!!

Best een beetje lastig - er waren er heel veel maar allemaal met kleding erop die naar mottenballen rook - en daar zat niets naar mijn gading bij. En het wilde ook niet lukken een hanger te kopen zonder het kledingstuk.

Tot,... er zo'n alleraardigst oud manneke krom gegroeid over zijn kleedje mij een hanger gaf. Hij zei dat hij niet aan kon zien dat niemand mij een hanger wilde verkopen en hij zou het goede voorbeeld geven. Want... wat je zaait zal je oogsten... zei hij een beetje harder zodat veel mensen het horen konden...

Natuurlijk ben ik in de periode daarna nog een aantal malen bij die man wezen 'shoppen'. Bij zulke bijzondere mensen kan je toch ook gewoon niet wegblijven???

In de vakantie, willekeurig, de kleurtjes aan elkaar gehaakt met vasten tot het werkje om de kledinghanger zou passen en vastgenaaid. Ik ben er helemaal blij van geworden!

Bij thuiskomst er snel een jurkje aangehangen om te kijken hoe dat zou staan en hangen. Het staat erg leuk en het hangen is ideaal, die ellendige bandjes van jurkjes en rokjes glijden er ten minste niet steeds weer af.

Later nog met andere katoenrestjes deze kinderhanger omgehaakt. Leuk om te doen en leuk om te zien. Zo kom ik ook weer eens van de restjes af.

De grote vraag die nu speelt is: Waar haal ik van die leuke oude houten hangers vandaan??? Die kinderhangers kan je overal wel krijgen maar die oude grote houten kledinghangers zijn volgens mij van de aardbodem verdwenen...

Wie heeft er een goede tip voor mij waar ik ze vandaan kan halen???

Is er nog iemand die belangstelling heeft naar de PIF actie waarover ik hier schreef??? Opgeven kan nog - alleen de eerste drie doen mee .- Dus kunnen er nog twee bij...

60 jaar getrouwd...

Vandaag zijn mij schoonouders 60 jaar getrouwd!!!

Afgelopen zaterdag was er een leuk etentje met de hele familie.

Het halve restaurant werd in beslag genomen door ons gezelschap: schoonouders, 8 kinderen met partner, 16 kleinkinderen en 6 achterkleinkinderen.

Een hele bijzondere gebeurtenis - zo lang bij elkaar en nog in goede gezondheid...

We hebben genoten!!!

Pay It Forward

Ik deed mee aan de PIF bij haar.

Enige tijd geleden kreeg ik een envelop met een luchtje eraan...





Na ongeduldig de envelop open te hebben geknipt viel mijn oog op een mooie kleurencombinatie in een soort cellofaan. Iets met een roze strikje... met witte stipjes...




Het is een hartje gevuld met lavendel uit haar eigen tuin. Ik ben er erg blij mee en wil haar daarvoor heel hartelijk bedanken. Sorry dat de reactie even op zich liet wachten - maar nu ga ik ook van start!!!

Het hartje hangt aan de kast bij Lente en zij is er superblij mee ik ook - en het ruikt ook nog eens heerlijk wanneer je in de buurt komt van het hartje.

Astrid, je maakt ons blij!!!

Hoe werkt het:

De kadootjes zijn de zogeheten P.I.F (Pay It Forward) kadootjes. Je ontvangt een zelfgemaakt kadootje van iemand en mag daarna een zelfgemaakt kadootje aan drie anderen + aan degene van wie je het kadootje kreeg sturen.

Ik stuur dus straks een kadootje naar haar en nog drie anderen die zich hopelijk aanmelden!

Wie heeft er zin om mee te doen? Ik zoek dus 3 mensen die graag een zelfgemaakt kadootje ontvangen en ook weer naar drie mensen en naar mij een zelfgemaakt kadootje willen toesturen.

Heb je zin om mee te doen? Plaats dan onder dit bericht een reactie en wanneer er drie zijn kunnen we van start... Ik kijk er naar uit...

Deze PIF loopt al even - ik had wat vertraging door omstandigheden maar ben nu al lekker aan de gang voor in ieder geval het retourkadootje voor Astrid. Ik hoop zo snel als er drie mensen hebben gereageerd deze actie te vervolgen!

Laat maar zien - al die reacties!!!

Geef-het-door actie en Pay It Forward...

Met hangen en wurgen ben ik in het dagelijkse ritme gekomen. Wat een verschrikkelijke tegenvaller ook dit jaar weer!!! Nu ben ik weer aan het genieten van de momentjes die ik alleen thuis ben en de boel weer wat meer structuur kan geven.


Zo heb ik ondertussen de kadootjes van de geef-het-door actie in de brievenbus gedaan en ben ik druk aan de gang voor de PIF, waarover deze week meer. Astrid, als jij mij vast je adres mailt??? Dan kan ik in ieder geval mijn creatie voor jou opsturen zodra het zover is... héééééél binnenkort...

De laatste vakantiedagen en de eerste dagen in het keurslijf...

De laatste vakantiedagen gingen vlotjes voorbij. Het weer was vorige week nog redelijk dus nog tijd om met het gezin te zwemmen en andere uitjes te doen. We hebben meegedaan met een drum-tas-tic clinic in Ahoy, zijn nog een dagje wezen varen en hebben ons door het gevoel laten leiden. Geen strakke tijdsplannen en geen horloges om. Behalve papa, want die was al aan het werk maar mama had weer een weekje vrij.


Helaas hoorden wij vorige week dat de juf van Lente van vorig schooljaar afgelopen woensdag overleden was. De kinderen moesten eigenlijk dinsdag weer de eerste dag naar school maar dat werd ivm de uitvaart een halve dag. Een verdrietige eerste schooldag voor de hele school... Vandaag, woensdag, weer een halve schooldag en het ritme komt er nauwelijks in. Ik voel dat ik me verzet met hand en tand om weer in het dagelijkse ritme te komen. Ik vond het allemaal wel prima - een beetje rondlummelen en doen wat de dag ons bracht...


Gisteren was ik de hele dag van slag van de strijd met het ochtendritueel, de verdrietige sfeer op school en het gevoel dat de vakantie voor dit schooljaar weer voorbij is. Maar vandaag ging het ochtendritueel weer zo moeizaam - lastig om uit bed te komen - voor ons allemaal - opschieten met aankleden en eten - voor ons allemaal - in de regen op de fiets - voor ons allemaal - weer op tijd terug bij het schoolhek zijn en om 14.00 bij de tandarts - voor ons allemaal...
Maar Lente trekt zich nergens iets van aan en zij leeft haar eigen leven, met of zonder strak in de tijd te zitten...




...zij maakte een fijne uitnodiging en hing die op de deur. Wij zijn erg benieuwd naar het tooneelstukje met een dasje. Wij hebben ons hier ingesgrefen... om het gevoel van alle tijd van de wereld maar weer even vast te grijpen en te houden...







En in een volgende blogje ga ik vertellen over de post die ik ontvangen heb van haar, en over het dagje varen en over het laatst afgeronde projectje en over ons mini moestuintje en over de zonnewering en over het onlangs gestartte projectje en over de drum-tas-tic clinic en over de versierde eierkoeken en over de PIF en over de andere dagelijkse beslommeringen die me dan te binnen schieten...

De geef-het-door-actie

Van Huize Steen kreeg ik deze mooie bloem in het kader van de geef-het-door actie. De bloem heeft een mooi plaatsje aan een kast in de huiskamer.

Huize Steen: heel erg bedankt, ik ben er blij mee.







Een gezellige kaart uit een periode die me erg aanspreekt zat er ook bij in de enveloppe.

En nu gaat het natuurlijk om het doorgeven...

Het is de bedoeling dat ik aan drie mensen een gezellig kadootje/kleinigheidje opstuur wat is gekocht, gevonden of zelf gemaakt. Die drie mensen sturen ook weer een kleinigheidje op naar drie mensen. Wie o wie wil graag meedoen met de geef-het-door actie. Het gaat om de eerste drie die een reactie achterlaten.

Vanmiddag toevallig al een leukigheidje in gedachten - ik zou het zelf een erg leuk kadootje vinden. Maar dat is natuurlijk erg persoonlijk...

Haar trouwdag 60 jaar geleden...

Afgelopen zaterdag, 60 jaar geleden, zijn mijn ouders in het huwelijksbootje gestapt. Helaas is mijn vader 4 jaar geleden overleden.
Het is een goede dag voor mijn moeder, een dag waar ze met fijne gevoelens aan terug denkt.




De officiële trouwfoto.

Mijn moeder zoals ze afgelopen zomer bij ons op visite kwam op ons vakantie-adres voor een barbecue. Ze is ondertussen onlangs 86 jaar geworden helaas lag ze toen in het ziekenhuis maar dat feestje hebben we tegoed komende september met alle 9 kinderen, 17 kleinkinderen en 2 achterkleinkinderen.

Een korte up-date...

En ineens besef ik dat het al weer twee weken geleden is dat ik voor het laatst een stukje heb geschreven op mijn blog. En dat vind ik jammer, want bloggen is leuk.

Maar wat ook leuk is, is de zomer en de kinderen hebben vakantie en mama moet werken dat is dan weer minder leuk in de kindervakanties...

Al mijn tijd gaat naar mijn kinderen wanneer ik niet aan het werk ben - we zijn vaste klant in het zwembad, op het strand, in speeltuinen en ondernemen van alles. Daar ga ik vast nog een keer een stukje over schrijven.

Deze morgen doen we rustig aan want mama moet werken vanavond en soms moet het huishouden ook wat aandacht...

Wat ik vergat te vertellen was dat ik dit weekend een fijn kadootje van iemand heb gekregen in het kader van Geef-het-door, hiervoor erg bedankt, en net kreeg ik van iemand weer een fijn kadootje in het kader van pay-it-forward, ook hiervoor erg bedankt...

Natuurlijk ga ik daar nog een paar leuke plaatjes van maken zodra ik de accu-oplader heb gevondenvan mijn fototoestelletje... en stukjes over schrijven. En natuurlijk bedenken wat ik dan weer ga doorgeven en zelfs zelf maken... maar deze week is voor mijn gezinnetje om samen tijd door te brengen deze laatste dagen van onze zomervakantie...

Het project van deze vakantie...

Meestal neem ik in de vakantie een handwerkje mee. 's Avonds - zodra de kinderen op bed liggen - nog even freubelen, zittend in de tuin. Lekker rustig - helemaal lekker zolang het te warm is om binnen te zitten en 'vonkenbakkie' kijken is niet zo heel erg mijn ding - zeker niet als alle wedstrijden van het kampioenschap voetballen gekeken worden...


Echte knapperds die aan bovenstaande foto kunnen zien wat het uiteindelijke resultaat is geworden...

Bij ons in de slaapkamer staat een grote rieten maand met daarin allemaal zakken en tasjes met handwerkprojectjes die nooit af zijn gekomen. Sommige dingen hoeven alleen nog maar in elkaar gezet te worden. Andere dingen alleen maar ingelijst of afgehecht. En dan zijn er nog die projectjes die alleen maar gekocht zijn en waar na één uurtje de moed al in mijn schoenen zakte en het toen al werd verbannen naar een hoekje in huis - onderin de kast, de mand in de slaapkamer, het hoge luik op de overloop, etc.
Omdat ik wel een beetje 'bewust' wil zijn - gooi ik nooit een projectje weg of je dan blij moet zijn met deze eigenschap is in dit overvolle huisje maar de vraag...

Afijn,... omdat voor de vakantie alles onder handen werd genomen ivm de taxatie moest ook die mand weer eens worden ontdaan van alle stof en erger... En ik kan het niet laten dan toch even in de verschillende tasjes en zakken een blik te werpen - vooral wanneer ik me niets meer herinner van het bestaan van een tasje of zakje...

Vandaar dat zulke klusjes bij mij niet opschieten - de boekenkast uitmesten duurt uren - oude rapporten, schooldiploma's, fotoboeken, etc. passeren de revue en ik kan het niet laten niet te kijken...

Nu gaat het dus over deze zak...



En dit zit erin... haakkatoen en een paar losse gehaakte granny squares...




5 verschillende kleuren, goede kleuren combinatie helemaal passend bij de squares...

Maar met zo weinig squares begin je niets - geen idee wat het ooit had moeten worden. Geen boekje of tijdschrift met patronen te bekennen. Ik denk dat het is gekocht toen Roos een heel klein meisje was - er zat namelijk een bonnetje in van guldens... dus voor 2002... oeps - schaamschaam - zucht -

In besloot het mee te nemen naar ons vakantie-adres en daar te bekijken wat ik ervan zou maken. Een soort freestyle dus...

Als eerste heb ik de squares die er waren aan elkaar gehaakt - ik heb namelijk een hekel aan het aan elkaar naaien van gehaakte of gebreide lappen cq lapjes.

Maar dat werd niet mooi - nog aan het twijfelen wat het zou worden - mijn gedachten dwaalden af naar pannenlappen, eventueel een tasje voor één van de meisjes - een give-away???

De aan elkaar gehaakte kant zag en stukken beter uit, het witte katoen haalde de hele kleur op. Nog steeds niet goed wetend wat ik ervan zou maken heb ik eerst maar afgehecht wat ik had. Want afhechten moet je toch...

En daar begon iets te broeden, ik kreeg een visioen van een blond meisje met een fijn topje aan...
Alles wat ik erbij nodig had waren wat meer granny squares dan dat ik tot dan toe had gehaakt. En squares haken zo lekker weg - maar wat heb ik toch een hekel aan het afwerken van al die draadjes... even de kiezen op elkaar en dit projectje afronden - ik had ten slotte tijd zat...

En zo is het topje geworden. Dit is het topje voordat ik het heb gespannen en gestoomd om het strak in model te krijgen. Maar Lente was te ongeduldig om te wachten tot het thuis in model is gemaakt en wilde het erg graag aan in de ´hete´ periode dat wij op vakantie waren.

Het past prima en staat haar erg leuk... ze is er superblij mee en ik natuurlijk supertrots op mezelf dat er weer iets uit dat grote stofnest van een mand is afgemaakt...

Goede kleuren bij een blond meisje - net zoals ik had gezien in mijn visioen...

Zou ik het aandurven nog een projectje te kiezen uit de grote mand en dat af te maken zonder dat ik het in een hoek gooi of weer terug in de mand...

Misschien moet ik er een doel van maken... één projectje per maand afmaken... laat ik daar eens een nachtje of wat over slapen... is wel erg goed voor mijn succeservaringen... whahahaha

Wij houden van het strand...

Ook deze zomer hadden wij gekozen voor een vakantie aan het strand. Gewoon de Nederlandse kust en we hebben ook dit jaar weer fantastisch weer gehad.
Wij vinden strand altijd leuk, ook wanneer het weer slecht is maar het liefst hebben wij natuurlijk een stralend zonnetje...
De kinderen zoeken vaak schelpen waar wij thuis weer geweldige dingen van knutselen op de dagen dat het slecht weer is in de herfst en winter bedoel ik...



Na een discussie die nergens over ging - je met de rug naar elkaar toe ligt met je neus klem in een boekje om te laten zien dat je het echt niet met elkaar eens gaat worden - dat één van de twee dan een leukigheidje maakt in het zand... nogmaalsbedankt Cor, zo heb je me in al die 19 jaren nog nooit verrast... Waar je dan 23 foto's van maakt om thuis de beste foto uit te zoeken om te laten afdrukken op canvas voor boven het bed in onze toekomstige nieuwe slaapkamer... voor de toekomstige goedmakertjes - of om elkaar mee om de oren te slaan in zo'n fijn discussie momentje...




Wij houden van de picto's van Dick Bruna op het strand die ons en onze kinderen richting geven elkaar weer te vinden - mocht iemand de weg naar de handdoeken niet meer kunnen vinden...




Strandhuisjes zijn bij mij altijd erg populair. Ik wil graag weten wat daar allemaal in huist... Zodra iemand een deur opengooit komen de meest waanzinnige dingen tevoorschijn. Zaken die al meerdere jaren geleden ongezien dat strandhuisje in werden gekieperd en dan wel eens voor bijzondere verrassingen zorgen...




Opkomende zee... die alle, door de kinderen - en papa's - mooi gebouwde kunstwerken allemaal opeet...

Duikbrillen en andere zwemhulpmiddelen... vooral wanneer foto's worden gemaakt met je duikbril nog op je neus wanneer je net boven water komt voor een grote hap lucht... neehee - die foto's blijven geheim...

En de schelpen gaan natuurlijk mee naar huis...

Wanneer je ze uitpakt thuis ruikt je nog de geur van de zee en ook de geur van een klein beetje rottend zeewier - dat is dan wel weer jammer ja -

Dit jaar het vierde jaar achteréénvolgend dat we dezelfde vakantieplek bezoeken - maar voor mijn gevoel nog lang niet klaar met daar naartoe gaan. We hebben zelfs even op de huizensite gekeken wat de koophuizen daar kosten - mochten we ineens een leuke baan die kant op tegenkomen. Nee hoor, dat zal wel bij een fantasietje blijven... Want wanneer je daar woont - waar wil je dan weer naartoe op vakantie??? Misschien is een vast vakantieadres een optie, dan kunnen we alle weekenden en alle schoolvakanties... Onee, moet ik eerst een baan in het onderwijs zoeken... zucht... Toch maar omscholen - hoeft niet persé lang te duren... Maar dan het werk ook nog leuk vinden natuurlijk...

Aankomst bij het vakantiehuis

Wat het vakantiegevoel helemaal bijzonder maakt is een gevoel van welkom zijn in je vakantiehuisje... en alles wat daar voor nodig is, is een gezellig kralengordijn bij de deur...




Ik ben van plan de komende dagen wat vakantieverhalen op m'n blogje te plaatsen - sommige errug leuk - andere wat minder wanneer het gaat over de kwalleninvasie op het strand, hoe een gezinslid drie keer werd gegrepen door zo'n vies beest en uiteindelijk kotsend en wel ziek werd daarvan en de thuisreis met emmer op schoot in de auto moest doorbrengen...

Ik ben een beetje blogmoe...

Dat bloggen me energie geeft en het leuk is bij anderen in de keuken te kijken vooral de herkenbare dingen zijn erg leuk maakte de laatste paar weekjes niet zoveel uit. Ik voelde me strak in de tijd en zoals eerder gepost was er een zoekperiode naar de bodem van mijn medicatie. Mijn bijnieren bleven te druk doen maar dat lijkt nu opgelost te zijn nu gaat ook daadwerkelijk de zon weer enigszins schijnen geloof ik, na 13.45 uur vanmiddag bedoel ik.

Mijn moeder werd enige tijd geleden opgenomen in het ziekenhuis. Het was onduidelijk wat er aan mankeerde maar ze was in ieder geval uitgedroogd en daardoor erg in de bonen. Gisteren heeft ze haar 86ste verjaardag in het ziekenhuis gevierd...

Gisteren was ook de dag dat ons ouwe trouwe autootje voor de APK ging. Helaas moest er een aanzienlijk bedrag van net geen vier cijfers voor de komma aan te pas komen voordat ze hem goed wilden keuren.

En vandaag werd onze plaggenhut 'villa' getaxeerd. Een NWWI taxatie. Geeft niets hoor - ze maken foto's van alles waar ze komen. Of je dat nou wilt of niet...

Morgen is de laatste schooldag voor de kinderen maar ook de laatste werkdag voor vader en moeder. En dan vrijdag - ja, vrijdag - vrijdag gaan we op vakantie!!!

Ik hoop dat ik voor die tijd nog helemaal zen ben - maar dat vertrouwen is er nu nog even niet - of wel - oja, toen de taxateur de deur uit liep en mijn gevoel van strak in de tijd weg viel - voor deze middag... Want morgen vergaderen we weer dat het een lieve lust is over onderwerpen waar ik helemaal niet over wil meedenken, ik wil alleen maar denken aan al die dingen die ik ga inpakken om mee te nemen op vakantie vrijdag...

En wellicht morgen maar waarschijnlijk na de vakantie ga ik weer lekker aan het posten met leuke jeugdfoto's van mijn moeder, die in de oorlog puber was en daar nog foto's van heeft ook. Uiteraard een fotootje of wat van de plaggenhut villa zoals de taxateur ze vandaag heeft genomen. Want dit is het moment dat alles op zijn plek staat in de kast ipv ervoor of ernaast - snel foto's maken dus - voordat we weer vervallen in oud vertrouwd gedrag -

Voor iedereen die nog een fijne vakantie of vrije periode voor de boeg heeft - Veel plezier en maak er iets moois van!!!

En waarom die zesde alinea in grote letters is, is me niet helemaal duidelijk - ik kan het ook niet veranderen merk ik - dan zal het wel zo moeten zijn... zucht...

Klaar voor ORANJE...

De laatste paar dagen zijn wij in de weer geweest om klaar te zijn voor de eerste wedstrijd die Nederland speelt morgenmiddag.



De bloemen in de goede kleur in huis.

Hieronder van klein naar groot...

Lente - oranje haarband.



Oeps, geen haarband maar een hele plopmuts - ook zegeltjes gespaard bij een Nederlands dagblad...




Roos met de ballenhoed...




En tot slot Joey met de rastapruik - op z'n Zuid Afrikaans...

De vuile was buiten hangen...

Met dit lekkere weer hangt bij mij de was altijd buiten. De was wappert lekker, ruikt schoon en fris en het is ook nog eens goed voor het milieu en de portemonnee.



Toen ik vandaag de witte was buiten ging hangen zag ik dat de was niet zo wit is als wit hoort te zijn...



Want wij dames of soms ook mannen weten natuurlijk best het verschil tussen wit en wit... En dat het wit van de buurvrouw altijd witter lijkt dan eigen wit of was dat iets met gras en groen... speelt natuurlijk ook een rol.



De meeste vlekken zijn er uit op die paar hardnekkige na en de was ruikt zo schoon en fris dat je het ruikt wanneer je in de buurt van de droogmolen komt.



Of komt het verkleuren omdat ik af en toe per ongeluk een kledingstukje met een kleurtje er tussen heb zitten??? Oeps - ahum - schaamschaam. Maar die kledingstukken geven niet af, zou toch de hele was niet moeten kunnen kleuren naar off-white... want dat is af en toe de kleur van de was hier.

Ik probeer van alles - verschillende wasmiddelen gebruikt, voorwasjes, inweken, van die potten met bruispoeder, hoge temperaturen - lage temperaturen en noem het maar zo gek niet op. Maar bij mij is wit nog steeds niet altijd witwit.

Wil iemand die het geheim weet van de witte witte was dat met mij delen??? Alle tips zijn welkom...